Κακουργηματική ανθρωποκτονία-ζωοκτονια με ενδεχόμενο δόλο η πράξη των υπαιτίων εγκληματιων του Ολοκαυτωματος στο Μάτι. Ατιμωρητο έγκλημα. Ουδεμία ορθή δικαιοσύνη για την τραγωδία

Ανάγνωση σε: 3 λεπτά

Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει, να διαγράψει από την μνήμη του εκείνη των αποφράδα μαύρη ημέρα της 23 ης Ιουλίου 2018.

Τον εφιάλτη…

Οπου εξαιτίας μιάς ανεξέλεγκτης πυρκαγιάς έχασαν την ζωή τους και απανθρακώθηκαν 103 αθώοι άνθρωποι και εκατοντάδες χιλιάδες δυσμοιρα ζώα της αστικής και άγριας πανίδας.

Μια ανείπωτη εθνική τραγωδία .

Εξαιτίας εγκληματικών διαχρονικών παραλείψεων, σφαλμάτων ολιγωρίας και σοβαρών παραλείψεων των αρμόδιων οργάνων του κράτους, που στοίχισαν την ζωή σε συνανθρώπους μας και ζωακια κάθε ηλικίας που τα κορμιά τους κάηκαν ολοζώντανα.

Υπαίτιοι όσοι αδειοδότησαν τις τελευταίες δεκαετίες την παράνομη δόμηση σε κοινόκτητους χώρους στην παραλία στον αιγιαλό σε δασώδεις εκτάσεις, αποστερώντας την μοναδική διέξοδο διαφυγής σε ανθρώπους και ζώα, που αλλόφρονες έσπευσαν να σωθούν, αλλά κάηκαν κυριολεκτικά σαν τα ποντίκια.

Ολόκληρες οικογένειες διποδων και τετράποδων ξεκληρίσθηκαν.

Πέραν των υλικών ζημιών κατοικιών και περιουσιών που χάθηκαν.

Κυρία υπαίτια η σπεύσασα να αποποιηθεί τις ευθύνες της πρωην Κυβέρνηση, που σε ενα συμβάν έκτακτης ανάγκης δεν κατόρθωσε ως είχε καθήκον να περιορίσει την μαινόμενη και επεκταθείσα φωτιά ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής, ο Υπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο επικεφαλής της Τροχαίας που χειρίστηκε εσφαλμένα την κυκλοφορία στην Λεωφόρο Μαραθώνος και λιγότερο οι εκπρόσωποι της ΤΑ, που δεν έδωσαν σωστές κατευθύνσεις απεγκλωβισμού και δεν διοχέτευσαν σωστά τα οχήματα και τους ανθρώπους με τραγικό ερασιτεχνικό εγκληματικό ανεύθυνο χειρισμό .

Όλα αυτά στοίχισαν την ζωή σε 103 ανθρώπους και ανυπολογιστου αριθμού εμβιων όντων που κατοικούσαν στην περιοχή μεσα στα δάση και στην ευρύτερη περιοχή, δεσποζομενων και αδέσποτων ψυχών, θύματα της κρατικής ανικανότητας αδράνειας και αβελτηρίας.

Καθυστέρησαν να σηκωθούν και να επιχειρήσουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα.

Πέραν από την νομική, χρειάζεται και ηθική δικαίωση για τα θύματα και τις οικογένειές τους, να αποζημιωθούν αστικά για την ψυχική οδύνη τους για την άδικη απώλεια των προσφιλών προσώπων τους.

Η Δικαιοσύνη οφειλε να πράξει στο ακέραιο το χρέος της, χωρίς συγκάλυψη η εκπτώσεις.

Με σημαντική καθυστέρηση για τον προσδιορισμό της δίκης, ακόμη δεν έχουν απολογηθει όσοι διώνονται για κακουργηματικά αδικήματα.

Να διωχθούν όλοι ανεξαιρέτως οι υπαίτιοι αυτής της εκατόμβης για κακουργηματική ανθρωποκτονία με πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο.[Άρθρο 299ΠΚ]

Διότι όφειλαν να προβλέψουν το καταστροφικό αποτέλεσμα της ολιγωρίας τους.

Ενδεχόμενος δόλος υπάρχει, όταν ο δράστης προβλέπει από την πράξη του ότι θα προκληθεί ένα αξιόποινο αποτέλεσμα, όπως προαναφερθείσα περίπτωση θάνατος μεγάλου αριθμού συνανθρώπων μας και ζωων και δεν απέχει από την ενέργεια του αυτή αποδεχόμενος έτσι το αποτέλεσμα.

Διαφέρει δε από την ενσυνείδητη αμέλεια, κατά το ότι σε αυτήν ο δράστης δεν αποδέχεται το αξιόποινο αποτέλεσμα, αλλά από απερισκεψία ενεργεί, αφού πιστεύει ότι σε τελική ανάλυση θα το αποφύγει.

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου οφειλε να προσβάλλει με άσκηση ενδίκου μέσου το παραπεμπτικό βούλευμα πλημμεληματικής δίωξης.

Να ειχε αποδοθεί ορθή Δικαιοσύνη, χθες…

Η κρατική μηχανή αποδείχθηκε ανίκανη για την κατάσβεση μιας φονικής πυρκαγιάς .

Η υπόθεση δεν προσφέρεται για πολιτικό ρεβανσισμό.

Κανεις δεν τιμωρηθηκε παραδειγματικά.

Δεν φυλακισθηκαν οι υπεύθυνοι που με κυνισμό αντιμετωπίζουν ένα ολοκαύτωμα .

Δεν πληρωσαν για τα εγκλήματα τους.

Δεν κατασχεθηκαν οι περιουσίες τους.

Δεν δημευτηκαν του υπαίτιου Δημοσίου.

Δεν υπάρχει κανενα κράτος δικαίου . Είναι εντελώς ανυπαρκτο.

Γι’ αυτό το κακό λίγο έλειψε να επαναληφθεί με τις μεγάλες πυρκαγιές στην Βαρυμπόμπη και στην Πεντέλη.

Τα εγκλήματα συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Οι ένοχοι πήραν προαγωγή και όσοι δεν πήραν πατάνε επάνω στα θύματα για να πάρουν προαγωγή.

Η μαύρη μέρα της επετείου στο Μάτι, ανήκει στη Μαύρη Βίβλο των δεινών μας.

Το γεγονός, στις κομματικές καλενδες του βαθεως κράτους.

Το πενθος, ο πόνος, η θλίψη, η οργή και η απογοήτευση, στον ανεκφραστο πλέον λαό ανθρωπων και ζώων της χωρας μας, εθισμένο στην κακοτυχία του, σαν πεπρωμένο, ταυτισμενο με την ύπαρξη του.

Από τις λίγες φορές στη ζωή μας,που το μέγεθος της καταστροφής ξεπερνούσε και την πιο αρρωστημένη φαντασία.

Δεν ξεχνάμε… Δεν συγχωρούμε…

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ