“Φύλακας-Άγγελος» αποδείχθηκε ο σκύλος μιας οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σε μια μονοκατοικία στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης ξέσπασε φωτιά με αποτέλεσμα ο σκύλος να αρχίσει να γαβγίζει. Μάνα και κόρη, που δεν είχαν καταλάβει τη φωτιά, πετάχτηκαν ακούγοντας το σκύλο.
Το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς παρά την άμεση παρέμβαση της πυροσβεστικής με δέκα πυροσβέστες και τρία οχήματα.
Σύμφωνα με την Πυροσβεστική η φωτιά φαίνεται να ξεκίνησε από το παιδικό δωμάτιο και επεκτάθηκε γρήγορα και στο υπόλοιπο σπίτι, το οποίο υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές.
Η μητέρα δήλωσε στην Πυροσβεστική: «Ο σκύλος ήταν που ξύπνησε τη μικρή και μετά η μικρή ξύπνησε εμένα. Έπειτα, πήρα τηλέφωνο την Πυροσβεστική και μας είπαν ότι έρχονται αμέσως, αλλά να απομακρυνθούμε από το σπίτι. Στην αρχή είχα προσπαθήσει να σβήσω τη φωτιά με κουβάδες, αλλά φούντωσε περισσότερο”.
Η φωτιά κατέστρεψε ολοσχερώς το σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Τα πράγματα όμως θα μπορούσαν να ήταν ακόμη χειρότερα…
Η πυρκαγιά ξέσπασε τα ξημερώματα σε διαμέρισμα στην Πολίχνη, στη Θεσσαλονίκη. Η φωτιά εκδηλώθηκε στο δωμάτιο νεαρής που μένει μαζί με τη μητέρα της και πολύ γρήγορα πήρε διαστάσεις.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, η φωτιά ξεκίνησε από ηλεκτρικό σώμα θέρμανσης, όταν έπεσαν πάνω του ρούχα. Το ευτύχημα είναι ότι μέσα στο ίδιο δωμάτιο βρισκόταν το σκυλί της, το οποίο γάβγισε και την ξύπνησε.
Η νεαρή αμέσως ειδοποίησε τη μητέρα της και εκείνη με τη σειρά της την Πυροσβεστική. Στο σημείο έσπευσαν δέκα πυροσβέστες με τρία οχήματα, που επιχείρησαν για την κατάσβεση.
Από τη φωτιά το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς, όμως ευτυχώς οι δύο γυναίκες είναι σώες. Χρωστούν τη ζωή τους, στον σκύλο που έχουν…
Εν’ μεσω πυκνης χιονοπτωσης των τελευταιων ημερων, πολλα ζωα της αγριας φυσης, οπως ελαφια, αλογα, σπανια πουλια, ακομα και αγριογουρουνα, κατεβηκαν απο τα βουνα στις πολεις, προς αναζητηση τροφης.
Σε τετοιες περιπτωσεις οι αρχες και οι δασικες υπηρεσιες, θα πρεπει να μεριμνησουν για το ταισμα και την προστασια τους και φυσικα την μετακινηση τους στο φυσικο τους περιβαλλον, καθως κινδυνευουν απο τους λαθροκυνηγους, που δεν υπολογιζουν τιποτα μπροστα στο να σκοτωσουν με αδιστακτο τροπο το οποιοδηποτε θηραμα πεσει στην αντιληψη τους.
Οι προδιαγραφες των αυτοκινητοδρομων, προβλεπουν οπωσδηποτε περιφραξη της οδου. Εδω, στη χωρα του… οτιδηποτε, μονο η Εγνατια οδος εχει περιφραξη και αυτη οχι συμφωνα με τις διεθνεις προδιαγραφες.
Το σφαγειο συνεχιζεται. Οσο για τις εθνικες οδους, η μονη λυση ειναι να ασκηθουν πιεσεις στις τεχνικες υπηρεσιες, να εφαρμοστουν οι προδιαγραφες, στην σχεδιαση και την εφαρμογη τους.
Το χειροτερο ειναι οτι τα περισσοτερα ζωα τραυματιζονται και σκοτωνονται απο τα επομενα αυτοκινητα… Πολλα θα σωζοντουσαν με λιγη περιθαλψη…
Για τα αγρια τραυματισμενα “Δραση για την αγρια ζωη”6979914852 Για τα οικοσιτα…στον πλησιεστερο κτηνιατρο!
Πρέπει να σταματήσει αυτό το ολοκαύτωμα.
Πάει και ο χονδρός…Εθνική οδός Θεσσαλονίκης-Κιλκίς…Αφύλακτη και με διαχωριστικό τοιχίο…παγίδα θανάτου για άγρια…
Εθνική οδός Θεσσαλονίκης-Κιλκίς…Αφύλακτη και με διαχωριστικό τοιχίο…παγίδα θανάτου για άγρια και οικόσιτα ζωα. Πρέπει να σταματήσει αυτό το ολοκαύτωμα.Για τα αγρια τραυματισμενα"Δραση για την αγρια ζωη"6979914852Για τα οικοσιτα…στον πλησιεστερο κτηνιατρο!
Δημοσιεύτηκε από Abraam Abrahams στις Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου 2016
Τη βοήθεια του κόσμου ζητά για το καταφύγιο αδέσποτων ζώων στο Φίλυρο, μέσω μίας ανάρτησης στο Facebook, η φιλοζωική ομάδα εθελοντών «Αδέσποτα Όνειρα». Η ομάδα γνωστοποίησε την κατάσταση και παρακαλεί να προσφέρει ο καθένας ό,τι μπορεί, είτε χρήματα είτε υλικά αγαθά, ώστε να βοηθούν τα σκυλιά ειδικά στις ακραίες καιρικές συνθήκες. Η ανάρτηση έχει ως εξής: «Θέλοντας να υπενθυμίσουμε τις συνθήκες που επικρατούν τι καταφύγιο ανεβάσαμε τις φωτογραφίες. Το καταφύγιο βρίσκεται στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης. Οι θερμοκρασίες είναι ακραίες χειμώνα – καλοκαίρι, που σημαίνει ότι τα αδέσποτα που φιλοξενούμε βρίσκονται σε κίνδυνο, λόγω της κακιάς κατάστασης των εγκαταστάσεων. Τα πλαστικά σπιτάκια που έχουν είναι ακατάλληλα για την παγωνιά ή τον καύσωνα. Με διάφορες πατέντες όπως με μια στρώση άχυρου στο πάτωμα ή την χρήση χαλιών προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε και αυτό το πρόβλημα. Παρ’ όλη την αγάπη που έχουμε για τα αδέσποτα, την καθημερινή προσπάθεια για συγκέντρωση χρημάτων και διαφόρων ειδών για αυτά, είμαστε εδώ και 4 χρόνια με το άγχος της επόμενης μέρας, του επόμενου μήνα. Ένα άγχος που βασίζεται στο αν θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τα μηνιαία έξοδα (ποσό της τάξεως των 900€), αν καταφέρουμε να καλύψουμε τις ιατροφαρμακευτικές ανάγκες των σκυλιών, αν θα καταφέρουμε κάποτε να τους βρούμε ένα σπίτι, μια οικογένεια για κάθε μια από τις 50 ψυχές που φροντίζουμε. Στις εποχές που ζούμε είναι απόλυτα κατανοητό ότι ο εθελοντισμός είναι μια πράξη τρέλας. Ποιος λογικός θα ήθελε ένα επιπλέον πρόβλημα στα τόσα που αντιμετωπίζει καθημερινά; Ο εθελοντισμός όμως είναι κάτι το εφήμερο, μια πράξη εθελοντισμού είναι μια πράξη στιγμιαίου εγωισμού. Για αυτό εμείς δεν ζητάμε εθελοντική βοήθεια. Ζητάμε αλληλεγγύη. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που κατανοούν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και θέλουν να βοηθήσουν και προπάντων που αγαπούν τα ζώα. Σας παρακαλούμε λοιπόν να γίνεται αλληλέγγυοι στην προσπάθεια μας. Η προσφορά είτε υλικών είτε χρημάτων όσο μικρή και αν είναι για εμάς και για τα 50 σκυλιά μας είναι πολύτιμη.
Θέλοντας να υπενθυμίσουμε τις συνθήκες που επικρατούν τι καταφύγιο ανεβάσαμε τις παραπάνω φωτογραφίες. Το καταφύγιο…
Είπαμε καλό το χιόνι, όταν το κοιτάς μόνο… Οταν περπατάς 6 χιλιόμετρα φορτωμένος ,για να φροντίσεις 350 ψυχές, είναι μεγάλο ζόρι, ειδικά γι’ αυτά τα πλάσματα που ζουν έξω. Ακόμα και αναπηράκι ζει εκεί! ΒΟΗΘΗΣΤΕ με τροφές-κουβέρτες-φάρμακα-μεταφορά κι ας ελπίσουμε ότι ο καιρός θα καλυτερέψει, η ταλαιπωρια αυτη θα τελειωσει συντομα και δεν θα υπαρξουν απωλειες σε ζωες!
Κάθε προσφορά είναι ευπρόσδεκτη και πολύ εκτιμητέα. Επικοινωνηστε με το καταφυγιο για να προσφερετε την βοηθεια σας!!!
Άνθρωποι, με κεφαλαίο Α, με αξιοπρέπεια πάνω από όλα, δίνουν τον δικό τους αγώνα με τον χιονιά. Σεβασμός, αλλά και λίγη βοήθεια δεν βλάπτει …
Οπως αναφερει στην αναρτηση της στο facebook η κ. Βασω Χατζημανωλη:
” Επειδή πολλοί μας ρωτάτε(και σας ευχαριστούμε πολύ που μας έχετε στην σκέψη σας) πως είναι η κατάσταση στο καταφύγιο αυτές τις πολύ δύσκολες, για ανθρώπους και ζώα,μερες, με μια λέξη μόνο μπορούμε να την περιγράψουμε.Απελπισία.Απο το Σάββατο μέχρι και αυτή την στιγμή κι από οτι φαίνεται από την σημερινή χιονόπτωση και για μέρες ακομα, ο δρόμος για το καταφύγιο είναι αδιάβατος για αυτοκίνητα.Για να φτάσουμε εκεί,περπατάμε από το κοντινό χωριό που είναι το τελευταίο σημείο που φτάνουμε οδικως, 5-6 χιλιόμετρα μέσα στα χιόνια.Οταν επιτέλους φτάνουμε στο καταφύγιο,τα πάντα είναι παγωμένα,σκεπασμένα από το χιόνι.Ολες οι ,ετσι κι αλλιως, δυσκολες δουλειες που πρεπει να γινουν στο καταφυγιο καθε μερα,γίνονται ακομα δυσκολοτερες απο την παγωνιά.Ολη αυτή η καταπόνηση τόσες μέρες,μας έχει αφήσει με βροχοπνευμονία,με άκρα μουδιασμενα από το κρύο,με σώματα διαλυμένα.Αλλά η καρδιά μας είναι ζεστή γιατι τα 300 σκυλιά και οι 50 γάτες μας δεν έμειναν ούτε μια μέρα χωρίς φαγητό και νερό.Μπορει εμεις να εχουμε παγωσει και να αγωνιουμε καθε ωρα για το τι θα φέρει η επόμενη μερα αλλα αυτα μας δίνουν φιλιά όταν μπαινουμε στο καταφυγιο, αργοτερα,ταισμενα πια, χαιρονται τα παιχνιδια στο χιονι,ειδικα η αναπηρουλα μας Ια που λατρεύει να τρέχει με το καρότσι της.Μετά την σημερινή έντονη χιονόπτωση,ελπιζουμε να μπορέσουμε και αύριο να ανέβουμε.Οποιος μπορεί να βοηθήσει με οποιονδήποτε τροπο με κάποια μεταφορά,με κουβέρτες,χαλάκια ή οτιδήποτε άλλο,κάθε προσφορά είναι ευπρόσδεκτη και πολύ εκτιμητέα.Ας ευχηθούμε πως η ταλαιπωρία αυτή θα τελειώσει σύντομα,χωρίς απώλειες σε ζωές “.
Επειδή πολλοί μας ρωτάτε(και σας ευχαριστούμε πολύ που μας έχετε στην σκέψη σας) πως είναι η κατάσταση στο καταφύγιο…
Στις γιορτές και τις διακοπές αυξάνονται τα περιστατικά δηλητηριάσεων ζώων. Κατά πόσο αληθεύει ο «αστικός μύθος» πως οι Δήμοι ρίχνουν τις φόλες;
Καταρχάς ζητώ συγγνώμη που η ανάγνωση αυτού του κειμένου θα γεννήσει δυσάρεστα συναισθήματα, μέρες που είναι. Όμως δεν μπορώ να κοιτάξω αλλού, να προσποιηθώ τον χαρούμενο, πως όλα είναι καλά.
Γιατί δεν είναι.
Για 3,5 περίπου χρόνια έζησα σ’ένα προκάτ σπιτάκι, στον οικισμό Λευκές του Πάλιουρα Επανομής. Ήταν του συγχωρεμένου του παππού μου, που το έφτιαξε τέλη της δεκαετίας του ’80, σαν «παραθεριστική κατοικία». Μόνο που εγώ του έβαλα ξυλόσομπα και το έκανα παντός καιρού. Δεν με δυσκόλεψε καθόλου που του έλειπαν οι ανέσεις της πολιτισμένης ζωής, απεναντίας νόμισα πως ανακάλυψα τον παράδεισο η στην χειρότερη,το Ελ Ντοράντο.
Όντας city boy από γεννησημιού μου, το να μεταμορφωθώ ξαφνικά σε χωριάτη (με την καλή έννοια!) ήταν μοναδική εμπειρία: κοιμόμουν με τις κότες και ξυπνούσα με τον κόκορα, είδα από κοντά για πρώτη φορά σκαντζόχοιρο, τάιζα κατσικάκια και ένα γουρούνι και το σπουδαιότερο, γνώρισα τις γάτες και τους σκύλους. Όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά, σαν επεισόδιο απ ‘το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι!
Εκεί, μέσα στα χωράφια της Επανομής, δέθηκα με τα ζώα.
Αυτό ήταν όμως κάτι που θεωρήθηκε απαράδεκτο, όπως διαπίστωσα, απ’ τους τους «παλιούς» γείτονες, ντόπιους και μη.
Ο τρόπος ζωής τους ήθελε τα «σκλιά» να κάνουν μόνο για φύλακες, ζωντανά υποκατάστατα συναγερμού. Να τα έχουν δεμένα σε μια βρωμερή γωνιά όλη μέρα και τη νύχτα να τα λύνουν «για να φοβάται ο κλέφτης». Αστείρωτα φυσικά, για την αγριάδα… Κι άμα λάχει να ‘ουμ’, δικό μου είναι το ζωντανό κι αν μου καπνίσει το σκοτώνω, μου είπε κάποτε μια γυναίκα, που ήταν στην ηλικία της μητέρας μου.
Οι γάτες απ’την άλλη,χρησιμεύουν μόνο για να μην κυκλοφορούν ποντίκια,σαν ποντικοφάρμακο δηλαδή. Και μέχρις ότου αρχίσουν να γεμίζουν τον τόπο γατάκια και τελικά χρειαστεί να αγοραστεί το ποντικοφάρμακο. Αλλά για τα αιλουροειδή, κι όχι για τα τρωκτικά.
Φόλα, ναι…
Όταν έγινε το κακό
Πέρασε κάποιος καιρός και φρόντιζα ήδη μια ολόκληρη γατοαποικία. Είχα αρχίσει μάλιστα να στειρώνω τα μικρά μου φιλαράκια, ξεκινώντας απ’την αδυναμία μου -έναν χοντρό τζίντζερ αλητόγατο,στην απόχρωση του καφέ καπουτσίνο με κανέλα, γάλα και πολλή ζάχαρη… Ήταν ο συνονόματός μου, ο Οδυσσέας (γιατί περιπλανιόταν πολύ σαν τον αρχαίο ήρωα) αν κι εγώ άργησα να το μάθω αυτό και τον φώναζα στην αρχή Γκάρφιλντ ή πότε πότε απλά Γατούλη.
Ο Οδυσσέας…
Ένα πλάσμα μοναδικό, υπέροχο, που έδειχνε απίστευτη αγάπη, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να χαρώ για πολύ.
Ένα μήνα μετά τη στείρωση του, τον έχασα από φόλα.
Ηταν 2 Μαΐου το πρωί όταν τον βρήκα να κείτεται έξω απ’την εξώπορτά μου, και όλα σχεδόν τα γατιά που -αλίμονο- «πρόσεχα» άλλα ήταν άψυχα εδώ κι εκεί, κι άλλα δεν εμφανίζονταν πουθενά…
Τον έθαψα στην αυλή μου, δίπλα στο δέντρο της δάφνης, όπου του άρεσε να λιάζεται. Μέσα στον πανικό του σοκ, αυτό αποφάσισα να κάνω κι όχι να πάω το κορμάκι του για ιατροδικαστική εξέταση, όπως μου είπε απ’το τηλέφωνο ο κτηνίατρος. Δεν έκανα ούτε καταγγελία στην αστυνομία, μια «μήνυση κάτ’αγνώστου», μιας και δεν ήξερα τοτε ότι υπήρχε αυτή η δυνατότητα.
Λάθος; Ίσως ναι.Όμως δεν μπορούσα να διανοηθώ να περιφέρεται για βδομάδες από εργαστήριο σε εργαστήριο. Έφτανε το μαρτύριο που πέρασε, έπρεπε να αναπαυθεί.
Έγραψα μόνο σε μερικά χαρτιά «ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕΣ ΤΗ ΦΟΛΑ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΘΕΟ» ,τα τοιχοκόλλησα στην περιοχή κι έφυγα κλαίγοντας για τη Θεσσαλονίκη.
Όχι ότι και στην πόλη ήταν καλύτερα, όπως δεν άργησα να διαπιστώσω σαν πρωτάρης «φιλοζωος». Αγνή ελληνική επαρχία και πόλη, συναγωνίζονταν η μία την άλλη στην κακοποίηση των ζώων.
Και δεν άργησα επίσης να ακούσω τις φήμες πως τις φόλες δεν τις «ρίχνουν» απαραίτητα κάποιοι κακοί και διεστραμμένοι τύποι σαν σίριαλ κίλερς που χαίρονται με το να θανατώνουν τα τετράποδα. «Οχι,δεν φταίνε μόνο αυτοί»,έλεγε ο βοηθός κτηνιάτρου στην δυτική Θεσσαλονίκη. «Τα αδέσποτα τα δηλητηριάζουν συστηματικά οι Δήμοι».
Οι Δήμοι ρίχνουν τις φόλες;
Την θεωρία αυτή την άκουσα ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια ,από διαφορετικούς ανθρώπους κάθε ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου. Από τον επιστήμονα που ανέφερα πρωτύτερα, μέχρι τη γιαγιούλα που αφήνει νερό και κροκέτες στον δρόμο. Με διαβεβαίωναν πως ισχύει,άγνωστοι που έβλεπαν τα βιντεάκια του γάτου μου στο youtube. Το διάβαζα κάθε τρείς και λίγο, σε σχόλια στο facebook, κάτω από αναρτήσεις που μαρτυρούσαν μια καινούργια δηλητηρίαση ζώων στην Ελλάδα -η τελευταία φορά ήταν πριν λίγο.
Κοινό μυστικό; Κοινός τόπος πάντως όλων των ιστοριών, είναι το εξής:
Οι Δήμοι της Ελλάδας, εξοντώνουν με πρόγραμμα τα αδέσποτα στις επικράτειές τους. Αυτό το κάνουν στα κρυφά με τα συνεργεία καθαρισμού ή με άτομα εμπιστοσύνης που «δουλεύουν» για «μεροκάματο», σκορπώντας δηλητηριασμένες λιχουδιές σε συγκεκριμένα σημεία.Οι ομάδες αυτές εξορμούν νύχτα, λίγο πριν από μεγάλες εορταστικές αργίες και στην αρχή των διακοπών του καλοκαιριού.
Γιατί τότε είναι που πρέπει να καθαριστούν περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος, όπως είναι αυτές κοντά σε παραλίες…
Τότε είναι που οι Έλληνες ξαναθυμούνται τα εξοχικά τους κι αρχίζουν να τα επισκέπτονται…
Τότε είναι που λίγοι νοιάζονται για σκυλιά και γατιά, ακόμα και αν ανήκουν σε φιλοζωικές…
Ακόμα και τώρα δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Πώς μπορούσα άλλωστε, αφού όσο και να το ήθελα, δεν μπόρεσα ποτέ να πιάσω στα πράσα κάποιον, κάποια ή κάποιους να «ρίχνουν» φόλα. Το τι σου λέει ο καθένας δεν έχει δύναμη αν δεν θελήσει να το επαναλάβει μπροστά σ’έναν αστυνομικό ή ενόρκως στο δικαστήριο, γιατί φοβάται. Και στα κοινωνικά μέσα,είναι γνωστό πόσο εύκολα λένε και ξελένε οι χρήστες!
Όμως ο Οδυσσέας μου,όπως κι όλα τα φιλαράκια του,έζησε και πέθανε σε τουριστική περιοχή, κοντά σε συγκροτήματα ενοικιαζόμενων και δύο μπιτς μπαρ.
Και ήταν στο τριήμερο της Πρωτομαγιάς που συνέβη το κακό…
Και τώρα, τι;
Ακόμα και τώρα δεν ξέρω ποιος μπαίνει στη διαδικασία να ετοιμάσει γεύματα ποτισμένα με θάνατο. Να βγει μετά στον δρόμο και να δώσει να τα φάνε,ανυποψίαστες ψυχούλες που θα τον κοιτούν στα μάτια και θα κουνούν τις ουρές τους από χαρά. Και σε λίγα λεπτά θα σπαρταρούν μπροστά του.
Δεν ξέρω, αν ήξερα θα τον έκανα να το πληρώσει.Δεν μιλώ για αυτοδικία απαραίτητα, μιας και ο νέος νόμος για τα αδέσποτα είναι αρκετά αυστηρός ως προς το να τιμωρεί τους ενόχους.
Είτε είναι λίγοι είτε είναι πολλοί.
Είτε είναι ιδιώτες, απλοί πολίτες σαν όλους μας, είτε το ίδιο το κράτος που κανονικά η φροντίδα κι η προστασία των αδέσποτων είναι υποχρέωσή του, βάσει νόμου.
Επειδή όμως ακριβώς δεν ξέρω,έγραψα αυτό το κείμενο ανήμερα Χριστούγεννα, μπας και κάποιος άλλος ΞΕΡΕΙ και βγει να πάρει θέση.
Και μετά κάποιος άλλος, και μετά κάποια άλλη…
Έτσι που να σπάσει πια η σιωπή να είναι συνενοχή.
– Oδυσσέας Σταυράκης, περήφανος μπαμπάς του γάτου Πάντα.
Ανάρτησαν φωτογραφίες από την επίθεση στα καταστήματα σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου
Συνθήματα με σπρέι έγραψαν αναρχικοί σε pet shops στο κέντρο και τα ανατολικά προάστια της Θεσσαλονίκης.
Η δράση τους έρχεται ως αντίποινα στη θανάτωση των δύο τζάγκουαρ στο Αττικό Πάρκο.
Οι δράστες που ανέλαβαν την ευθύνη ανάρτησαν φωτογραφίες από την επίθεση στα καταστήματα σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, μαζί με ένα μακροσκελές κείμενο στο οποίο μεταξύ άλλων, αναφέρεται πως:
«Ποσώς μας ενδιαφέρει εάν κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές, δη των υπαλλήλων της μπιζνας με την επωνυμία Αττικό ζωολογικό πάρκο. Προσωπικό και επισκέπτες έκαναν την επιλογή τους και γνώριζαν πολύ καλά που βρίσκονται. Τα ζώα δεν είναι ούτε εμπορεύματα ούτε εκθέματα, για την ηδονοβλεψία του κάθε μικροαστού, που θεωρεί την επίσκεψη σε μια φυλακή άγριας πανίδας κάτι το επιμορφωτικό. Αντίστοιχα, οι λειτουργοί του δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Πίσω από το μανδύα της προστασίας ειδών υπό εξαφάνιση, της γνωριμίας και της ευαισθητοποίησης του κοινού, ενυπάρχει η ανάγκη για επιβολή, επίδειξη ισχύος, παροχή θεάματος, κέρδους».
Δεν διευκρινίζεται πού ακριβώς βρίσκονται τα καταστήματα.
Το κείμενο υπογράφεται από τη «Συνέλευση Αναρχικών Ενάντια στην Κοινωνική Μηχανή, Σύντροφοι/ισσες».
Οι DREAMDANCERS σας προσκαλούν στο Anti Fur Event Thessaloniki 23/11/2018 στην Καμαρα.
Κάθε χρόνο, δεκάδες εκατομμύρια κουνέλια και 40-50 εκατομμύρια άλλα ζώα σκοτώνονται για τη γούνα τους, είσαι έτοιμος/μη να αναλάβεις την ευθύνη για τον θάνατο αυτών των αθώων ζώων;
Τα περισσότερα από αυτά εκτρέφονται κάτω από φρικτές συνθήκες. Εγκλωβισμένα σε συρμάτινα κλουβιά και εκτεθειμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες, τα ζώα υποφέρουν από έντονη κατάθλιψη και στρες, παρουσιάζοντας εκτός των άλλων νευρωτική, επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά, όπως επιτόπιους βηματισμούς, ατελείωτους κύκλους γύρω από τον εαυτό τους, αυτο-ακρωτηριασμό, ακόμη και κανιβαλισμό.
Στο τέλος, τα περιμένει ένας φρικτός θάνατος που περιλαμβάνει μεθόδους όπως ηλεκτροπληξία στον πρωκτό, κρέμασμα, κτυπήματα στο κεφάλι και εισπνοή τοξικού αερίου για να μην καταστραφεί η γούνα.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι μέθοδοι αυτοί δεν είναι άμεσα θανατηφόροι και μερικά ζώα, έχουν τις αισθήσεις τους όταν τα γδέρνουν. Εκτός από τα ζώα εκτροφείου, άλλα ζώα παγιδεύονται στο φυσικό τους περιβάλλον, όπου τα περιμένει ένας αργός και βασανιστικός θάνατος. Στην Ελλάδα λειτουργούν άνω των 100 εκτροφεία παραγωγής γούνας και πολλές βιοτεχνίες που ειδικεύονται στην επεξεργασία και παραγωγή γούνινων ενδυμάτων και αξεσουάρ.
“Οι φίλοι μας τα ζώα…” Είναι αλήθεια; βλέπουμε τα ζώα σαν φίλους; τα βλέπουμε σαν συγκάτοικους αυτού του πλανήτη;
Πόσοι αλήθεια από εμάς τα βλέπουμε έτσι; Και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι σκοτώνουμε τα ζώα από ευχαρίστηση; Για ψυχαγωγία και για είδη ένδυσης που πραγματικά δε χρειαζόμαστε;
Το Vegan Life Festival επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για να δείξει στον κόσμο πως το να είσαι vegan είναι εύκολο, οικονομικό, διασκεδαστικό και έχει πάρα πολλά οφέλη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο!
Μετά από την τεράστια επιτυχία του περσινού Vegan Life Festival Athens τον περασμένο Ιούλιο, το οποίο επισκέφτηκαν πάνω από 12.500 επισκέπτες σε μία μέρα, το Vegan Life Festival επιστρέφει στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στις 7 Οκτωβρίου για το μεγαλύτερο vegan event που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα!
*Για να συμμετέχετε στο φεστιβάλ ως εκθέτες επικοινωνήστε μαζί μας!*
Ο vegan τρόπος ζωής μετατρέπεται σε κίνημα που συνεχώς κερδίζει έδαφος παγκοσμίως! Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει ομιλίες, εργαστήρια, ενημερωτικό υλικό, σταθερό χώρο με δραστηριότητες για παιδιά, τη μεγαλύτερη έκθεση cruelty free και vegan προϊόντων, καθώς και πολύ, λαχταριστό, vegan φαγητό που θα επιμεληθούν οι καλύτερες vegan και vegan friendly επιχειρήσεις εστίασης!
Το Vegan Life Festival 2018 απευθύνεται σε όλους και όλες που ενδιαφέρονται για τον ειρηνικό vegan τρόπο ζωής, τα ζώα, το περιβάλλον, την υγεία τους και θέλουν να ενημερωθούν για τα πολλαπλά οφέλη του, τόσο από καταξιωμένους επιστήμονες όσο και από ενεργά μέλη της vegan κοινότητας στην Ελλάδα.
Απαραίτητη μέριμνα μας είναι να βοηθάμε κάθε ανήμπορο πλάσμα. Νεαρός περιπτεράς, δίπλα στο Βασιλικό θέατρο στη Θεσσαλονικη, έστησε ολόκληρο σπιτικό για τα αδέσποτα γατιά.
Επειδη εχει δεχθει επιθεση απο πολλους κομπλεξικους που δεν γουσταρουν τα ζωακια, οσοι φιλοζωοι ειστε στην περιοχη και οχι μονο, στηριξτε αυτον τον Ανθρωπο. Ψωνιζουμε απο μαγαζια και επιχειρησεις που ειναι φιλικες προς τα τετραποδα. Επιπλεον ο ζωοφιλικος νομος 4039/2012 επιτρεπει την σιτιση και το ποτισμα των αδεσποτων, βαση εγκυκλιου απο τον Αρειο Παγο.
Δεν μπορεις να λεγεσαι ανθρωπος αν δεν σεβεσαι την φυση και ολα τα πλασματα της!Προς τι, τοσος υπερμετρος σπισισμος……
Greek
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Serbian
Spanish