Ο Λουκανικος του λαου ηταν, ειναι και θα ειναι και ο δικος μας ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΣ

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

Αγαπημένε μου πιστέ σύντροφε ΛΟΥΚΑΝΙΚΕ,
πόσο τυχερός ή πόσο ευφυής ήσουν,
που έφυγες την κατάλληλη στιγμή,
για να μην ζήσεις αυτήν την αηδία,
που εμείς ζούμε τώρα.

Να μην αγανακτείς καθημερινά,
βλέποντας τους περισσότερους από αυτούς,
που σε χάιδευαν και σε θαύμαζαν και σε φωτογράφιζαν,
κλέβοντας απ’ το θάρρος σου και από την λεβεντιά σου,
να έχουν καταντήσει πιο δούλοι και απ’ τους δούλους,
πιο μπάτσοι και απ’ τους μπάτσους (που τόσο πολύ μισούσες)
και πιο σκυφτοί με γλώσσες 3 πήχες,
που γλύφουν τον αφέντη
για να αρπάξουν κανένα κοκαλάκι,
από αυτά που ο Οβραίος τύραννος,
με δόλο τους πετάει.

Ενα βουνό με κόκαλα να σου έδιναν,
βασιλιά των σκύλων να σε χρίζαν,
εσύ εκεί ακλόνητος,
στους μπάτσους θα αλυχτούσες,
σε αυτά τα ένστολα λυσσάρικα σκυλιά,
που ούτε μυαλά,ούτε πατρίδες έχουν…

Γλύτωσες πολύ θλίψη,
γλύτωσες τόση απογοήτευση
και τόση αηδία…

Αλλά,
εσύ πάντα ήξερες τι έκανες
και πάντα σταθερός στις αρχές σου ήσουν.
Οι πρώην άναρχοι (εσωτερικά) “φίλοι” σου,
φίδια κολοβά, διμούτσουνα αποδείχτηκαν,
οχιές φαρμακερές…