Ανάγκη για ένα εθνικό σχέδιο εκκένωσης ζώων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης

Ανάγνωση σε: 6 λεπτά

“Έχουμε βγάλει τα ζώα από το περιβάλλον τους, τα έχουμε εξημερώσει, τα έχουμε εκμεταλλευτεί, τα έχουμε χρησιμοποιήσει. ….

Είναι καθήκον μας να τα προστατεύουμε από κάθε μορφή πόνου και να προστατεύουμε τη ζωή τους.

Ανάγκη για ένα εθνικό σχέδιο εκκένωσης ζώων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του άρθρου στάθηκαν οι φωτογραφίες και τα βίντεο στο οποίο είχα πρόσβαση μέσω των κοινωνικών δικτύων το οποίο δεν μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό μου, στο οποίο κάποια ζώα ήταν κλειδωμένα σε μια φάρμα, αντιμέτωπα με τις φλόγες ,προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σωθούν συνοδευόμενα από κραυγές πανικού προσπαθώντας , σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν τη ζωή τους.

Δυστυχώς, παρόλο που εξασφαλίστηκε βοήθεια, τα περισσότερα από τα λίγα που σώθηκαν πέθαναν από επιπλοκές μετά όνο μερικά από αυτά σώθηκαν με μεγάλη προσπάθεια από εθελοντές.

Είχα επίσης την ευκαιρία, ελλείψει οποιουδήποτε επίσημου σχεδίου δράσης, να συμμετάσχω παλαιότερα σε μια ομάδα εθελοντών που οργανώθηκε για να βοηθήσει τα ζώα που έπεσαν θύματα των πυρκαγιών που κατέστρεψαν προηγούμενα καλοκαίρια αρκετές περιοχές στην Ελλάδα μπροστά σε αυτό το τρομερό γεγονός, βλέπαμε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα πρόσβασης σε χώρους στέγασης όπου είχαν αφεθεί ζώα και την αβεβαιότητα για το αν ήταν ακόμα ζωντανά, αν χρειάζονταν βοήθεια ή αν ήταν τραυματισμένα.

Ζούμε σε μια χώρα όπου όλο και πιο συχνά παρατηρούνται επεισόδια καταρρακτωδών βροχών, πλημμυρών και μεγάλων πυρκαγιών που προκαλούνται από φυσικά φαινόμενα ή από ανθρώπινα χέρια, με καταστροφικές συνέπειες, οι οποίες στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, προκαλούν ανυπολόγιστες οικονομικές απώλειες και με τη σειρά τους αφαιρούν τη ζωή αμέτρητων ζώων, τα οποία χωρίς πρωτόκολλα δράσης δεν έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης μπροστά σε αυτά τα τρομερά γεγονότα. Καταστροφές που συμβαίνουν κάθε χρόνο με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, οι οποίες όμως προκαλούν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, μπροστά στις οποίες είναι απαραίτητο η Διοίκηση να δημιουργήσει σχέδια εκκένωσης των ζώων, τόσο πριν από την καταστροφή όσο και μετά την επέλευσή της- σχέδια που θα μπορούσαν να αποφύγουν πρόσθετες καταστάσεις κινδύνου και να σώσουν πολλές ανθρώπινες και μη ζωές.

Αυτά τα σχέδια ή πρωτόκολλα υπάρχουν ήδη σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αργεντινή, μεταξύ άλλων.

Όλοι έχουμε στο μυαλό μας τις πρόσφατες πρόσφατες και καταστροφικές πυρκαγιές στις οποίες, εκτός από τις τρομερές απώλειες ανθρώπινων ζωών, υπήρξαν αμέτρητοι θάνατοι ζώων (άγριων, αγροτικών, ζώων συντροφιάς, αγροτικών ζώων…) .

Ένα αναπόφευκτο γεγονός είναι ότι μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών ζουν με ένα ζώο, πολλά από τα οποία θεωρούνται μέλη της οικογένειας, και στις περισσότερες περιπτώσεις, εν όψει ενός σχεδίου εκκένωσης, δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία πρόβλεψη για την εκκένωση του ζώου. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ή αποφασίζουν να εκκενώσουν τα σπίτια τους μόνοι τους χωρίς τη βοήθεια των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, γεγονός που προσθέτει μεγαλύτερη έλλειψη ελέγχου σε καταστάσεις που είναι ήδη πολύ περίπλοκες.

Πολυάριθμες μελέτες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν με ζώα αρνούνται να εγκαταλείψουν την περιοχή καταστροφής και αφήνουν τα εγκαταλελειμμένα ζώα στην τύχη τους ελλείψει καταφυγίων ζώων ή, αν έχουν ήδη απομακρυνθεί, πηδούν πάνω από τους φράχτες ασφαλείας για να τα διασώσουν ξανά, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο για τη ζωή τους και για τις ομάδες διάσωσης.

Γενικά, σε περιπτώσεις πυρκαγιών και δυσμενών καιρικών φαινομένων, οι μετεωρολογικές υπηρεσίες μπορούν να προβλέψουν εγκαίρως την άφιξη τοπικών καταρρακτωδών βροχών σε ορισμένες περιοχές έτσι ώστε ο πληθυσμός να προειδοποιηθεί και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων.

Οι προειδοποιήσεις αυτές ανακοινώνονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ο πληθυσμός μπορεί να λάβει τα σχετικά μέτρα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι υπεύθυνοι για τα ζώα που έχουν υπό τη φροντίδα τους οφείλουν να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διάσωση αυτών των ζώων, τα οποία είναι απολύτως εξαρτημένα και δεν έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου.

Ως εκ τούτου, σε περιπτώσεις προειδοποιήσεων για καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις που διαδίδονται στον πληγέντα πληθυσμό, μπροστά στην αδράνεια των κατά νόμο υπευθύνων για τα ζώα, οι οποίοι δεν τα έχουν φέρει σε ασφαλές μέρος, θα πρέπει να αρχίσουμε να εξετάζουμε το ενδεχόμενο υποβολής ποινικών μηνύσεων για το αδίκημα της κακοποίησης ζώων λόγω παράλειψης του καθήκοντος φροντίδας.

Οπως η περίπτωση των σκύλων σε βιομηχανικές περιοχές, πολλοί από τους οποίους είναι δεμένοι, ή σε βίλες, όπου, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα, η κατάσταση δεν έχει αποφευχθεί, οδηγώντας σε θάνατο με την πρόσθετη ταλαιπωρία του πνιγμού και του καψίματος .

Τα γεγονότα αυτά είναι απολύτως συγκρίσιμα με την εγκατάλειψη ζώων σε κλειστά σπίτια όπου καταλήγουν να πεθαίνουν από ασιτία και τα οποία έχουν πολυάριθμη νομολογία που αναμφίβολα εφαρμόζει το έγκλημα της κακομεταχείρισης λόγω παράλειψης.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να ελαχιστοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο αν η διοίκηση κατάρτιζε ένα εθνικό σχέδιο για την εκκένωση των ζώων σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως έχει ήδη γίνει σε πολλές χώρες με πολύ καλά αποτελέσματα.

Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν είναι ένα απλό εγχείρημα, ότι απαιτεί μια σε βάθος μελέτη των διαφόρων καταστάσεων και ότι θα πρέπει να πρωτοκολληθούν διαφορετικά σχέδια για τα διάφορα είδη ζώων (ζώα συντροφιάς, ζώα εκτροφής, ζώα συντροφιάς, άγρια ζώα κ.λπ.), αλλά σε γενικές γραμμές θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ορισμένα σημεία:

Συμμετοχή επαγγελματιών κτηνιάτρων εκπαιδευμένων σε κτηνιατρικά επείγοντα περιστατικά για αυτές τις ειδικές περιπτώσεις, συνοδευόμενων από πυροσβέστες, τη στρατιωτική μονάδα έκτακτης ανάγκης, την πολιτική προστασία και τους περιβαλλοντικούς φορείς.

Σχέδια συντονισμού όλων αυτών των παραγόντων μαζί με εθελοντές επίσης εκπαιδευμένους για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (οι οποίοι μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν και όχι να εμποδίσουν το έργο διάσωσης, όπως συμβαίνει συχνά σήμερα λόγω έλλειψης εκπαίδευσης και συντονισμού).

Δημιουργία ενός δικτύου συνδεδεμένων καταφυγίων συλλόγων ή κατοικιών που είναι έτοιμα να δεχτούν κατοικίδια ζώα και να έχουν αρχείο με το πού βρίσκεται κάθε ζώο, ώστε οι οικογένειες να μπορούν να τα ανακτήσουν.

Επαναδημιουργήστε καταφύγια για τους εκκενωθέντες, όπου επιτρέπεται να πάνε τα ζώα.

Δημιουργήστε κινητούς περιφραγμένους χώρους έκτακτης ανάγκης για οικόσιτα και αγροτικά ζώα, ώστε να μπορούν να κατευθύνονται σε αυτούς τους ασφαλείς χώρους κατά την εκκένωση, με την παροχή τροφής για αυτά.

Σε τελική ανάλυση, και αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ανοίξτε τα αγροκτήματα και τις εκμεταλλεύσεις σε περίπτωση επικείμενης καταστροφής, ώστε τα ζώα να μπορούν να διαφύγουν και να μην πεθάνουν από πνιγμό, ασφυξία κ.λπ. ως αποτέλεσμα του εγκλωβισμού, του εγκλεισμού σε κλουβιά ή χωρίς δυνατότητα διαφυγής.

Καθιέρωση κανονισμών για την απομάκρυνση του ζωικού κεφαλαίου από τα βουνά σε περίπτωση αναμενόμενων ισχυρών χιονοθύελλας, ισχυρού παγετού ή μακράς ξηρασίας.

Διαθέστε ένα δίκτυο κτηνιατρικών κλινικών και νοσοκομείων που συνδέονται με το σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπου μπορούν να μεταφερθούν τραυματισμένα ζώα και να εξοπλιστούν με προσωπικό και εργαλεία έκτακτης ανάγκης.

Εν ολίγοις, ένα οργανωμένο σχέδιο έκτακτης ανάγκης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις ανάγκης και το οποίο, εκτός από τη διάσωση αμέτρητων ζωών, θα αποτελούσε μεγάλη εξοικονόμηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων για τις αρχές μας.

Θα ήταν πολύ σημαντικό να παροτρύνουμε τη διοικούσα αρχή να απαιτήσει από κάθε εγκατάσταση που στεγάζει ζώα, ανεξαρτήτως σκοπού (καταφύγια, κατοικίες, αγροκτήματα, φάρμες, φάρμες, ζωολογικοί κήποι…) να διαθέτει τα δικά της σχέδια εκκένωσης για τα ζώα που φιλοξενεί, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απόκτηση άδειας δραστηριότητας.

Αυτή η ανάγκη για την καθιέρωση πρωτοκόλλων εκκένωσης ήταν ιδιαίτερα έντονη στις ΗΠΑ μετά την καταστροφή που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα, η οποία έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της μη εκκένωσης των ζώων και οδήγησε στις μελέτες που έχουν διεξαχθεί για το θέμα.

Αξίζει να έχουμε υπόψη μας τα ακόλουθα στοιχεία:

1.836 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον τυφώνα Κατρίνα.

Το 44% των ανθρώπων που αρνήθηκαν να εκκενώσουν την επικίνδυνη ζώνη το έκαναν αποκλειστικά ή εν μέρει επειδή δεν ήθελαν να αφήσουν πίσω τα ζώα τους.

Το 80% όσων ζουν με ένα ζώο στην οικογένειά τους θα έθεταν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για να σώσουν τη ζωή των ζώων.

5.000 εθελοντές συμμετείχαν στη διάσωση 1.500 κατοικίδιων ζώων.

Μόνο 2.300 επανενώθηκαν με τις οικογένειές τους.

Σχεδόν 70.000 έμειναν πίσω και σχεδόν όλα πέθαναν.

Η χώρα μας, με έναν πληθυσμό που συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την ανάγκη σεβασμού στα ζώα και με την πρόοδο που σημειώνουμε στην προστασία των ζώων, δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι μπροστά σε αυτές τις φυσικές καταστροφές, στις οποίες, λόγω έλλειψης καθιερωμένων πρωτοκόλλων, συμβαίνουν χιλιάδες θάνατοι ζώων, οι περισσότεροι από τους οποίους θα μπορούσαν να αποφευχθούν.

Όποια και αν είναι η κατάσταση του ζώου, είναι ζωντανά όντα, είναι ζωές που πρέπει να σωθούν και των οποίων η προστασία καλύπτεται ήδη ευρέως από τη νομοθεσία μας.

Via moneyandlife.gr

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ