«Ο Αφεντης και ο Σκυλος»
Πιστός ήταν ο φίλος μου
που τόσο μ’ αγαπούσε
αυτός ήταν ο σκύλος μου
στα μάτια με κοιτούσε.
Εγώ πολύ του φώναζα
για να με υπακούει
μ’ αγάπη αυτός με έμαθε
καλύτερα να ακούει.
Κάποια στιγμή εσήκωσα
το χέρι να χτυπήσω
«χτύπα», μου λεει, «αφεντικό,
εγώ όμως θα σε γλύψω».
Κορδώθηκα που μ’ έκανε
αφεντικό να νοιώσω
αντί για κόμπλεξ μ’ έκανε
αγάπη να του δώσω.
«Αν θέλεις για την πείνα μου
λίγη τροφή να δώσεις
αν πάλι τώρα δεν μπορείς
με χάδι θα την διώξεις.
Αφέντη για την δίψα μου
νερό να ξεδιψάσω
αν πάλι όμως δεν μπορείς
μ’ αγκάλη θα ξεχάσω.
Αν θέλεις και το δάκρυ σου
να πέσει δεν θ’ αφήσω
ακόμα και το ξύλο σου
εγώ θα το κρατήσω.
Αφέντη εγώ σ’ αγάπησα
ζωή μου δεν ορίζω
κι αν πάλι σ’ αγανάκτησα
κι αυτή σου την χαρίζω.
Χάρη μονάχα σου ζητώ
σαν βγαίνει η ΠΝΟΗ ΜΟΥ
αφέντη μου το ΧΑΔΙ ΣΟΥ
ας πάρει ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ…»
2
20
20
20Βοηθήστε μας για να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το etetrapodotypia.gr και για να προβούμε σε όσες νομικές ενέργειες απαιτούνται για την αλλαγή του νόμου σε κακούργημα και την διεκπεραίωση των project μας.
Περισσότερα άρθρα
Καθε μεγάλη γιορτή, παντα μας φέρνει τοση θλίψη και καλα κρυμμένη οργη
Το γενοκτονικο κράτος, η ατιμωρησία και οι γνωστοί-άγνωστοι κυνηγοί κεφαλών ζώων δρουν ανεξέλεγκτα, μακελευοντας τα ελληνικά αδέσποτα εν όψη εορτών
Από τότε που συνειδητοποιησαμε, πόσο κακό προκαλούμε στα ζώα, για να… γιορτάσουμε εμείς, παψαμε να χαιρομαστε πραγματικά τις γιορτές