Για την κακοτυχια και την γρουσουζια, φταιει το μυαλο σου, ανθρωπε… Δεν φταινε οι μαυρες γατες…

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

“Την εποχή που έγραψα την «Τελευταία Μαύρη Γάτα», με απασχολούσε ως εγκληματολόγο το θέμα των στερεοτύπων του καλού και του κακού. Σε πολλά βιβλία μου για παιδιά, όπως «Τα τρία μικρά λυκάκια», αμφισβητώ ή ανατρέπω αυτά τα στερεότυπα.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη.

Δυστυχώς όμως η δεισιδαιμονία, η μεροληψία, η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί αμείλικτους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. Όταν ένα πρόσωπο, μια χώρα, ένας πληθυσμός, μια φυλή ή μια εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το καλό και ο αντίπαλός του το κακό, τότε ανοίγει ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα, για κάθε λογής απανθρωπιά κι αυτό πρέπει με κάθε θυσία να το αποφύγουμε. Και για να το αποφύγουμε πρέπει να ξεκινήσουμε … ”

(Ευγένιος Τριβιζάς)