Δεν ξεχναμε… Δεν συγχωρουμε… Απο τοτε μεχρι και σημερα, παραμενει αγνωστος ο πραγματικος αριθμος των νεκρων τετραποδων αδεσποτων αδερφων μας. Φολες, επεφταν, πεφτουν και θα πεφτουν οχι μονο στη συγκεκριμενη περιοχη, αλλα σε πανελλαδικο επιπεδο, βαση οργανωμενου σχεδιου, με εντολες απο εξωθεν και με πολυ προθυμους εκτελεστες απο εσωθεν. Δραστες και ηθικοι αυτουργοι κυκλοφορουν ελευθεροι, με τις ευλογιες των αρχων και του ιδιου του κρατικου φορεα. Απο τοτε τα πραγματα εδειχναν οτι βαδιζουμε προς τη μεγαλυτερη γενοκτονια που εχει γινει ποτε στη χωρα μας… Και ακομα δεν εχουμε δει τιποτα… Γιατι τα χειροτερα ερχονται… Δυστυχως…
Οι φιλοζωοι εθελοντες, ακτιβιστες που ειχαν τα ατυχα ζωα υπο την προστασια τους και τα φροντιζαν, ειχαν γραψει τοτε το παρακατω οργισμενο και θλιμμενο κειμενο, ζητωντας εκδικηση και δικαιωση στη μνημη των αδικοχαμενων φιλων τους.
“… Και σαν ξημέρωσε όμορφα, “σκοτείνιασε” ξαφνικά από την τρεμάμενη φωνή στο τηλέφωνο “Παντού υπάρχουν νεκρά ζώα”.
Στον δρόμο δεν μιλούσαμε…εικόνες μόνο για το τι θα αντικρίσουμε…”είναι πολλά? είναι 2-3? είναι ΕΝΑ?” με αυτές τις σιωπηλές σκέψεις φτάσαμε στο μέρος του θανάτου. Δεξιά αριστερά κείτονταν νεκρά ζώα, άνθρωποι κατέβαιναν από τα στενά για να κλάψουν σε κάποιον γνωστό τους…”σκοτώσανε τον Τομ, την Λένα, τον Τζακ, και και και” δεν ήταν μόνο οι δρόμοι γεμάτοι με πτώματα, ήταν και οι αυλές, στις αυλές που ίσως κάποιος άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος θα μπορούσε να είχε πεθάνει.
Και ήμασταν μόνο στην πλατεία…δεν είχαμε πάει στα μέρη που ήταν οι αγέλες…και εκεί…εκεί χρειάστηκε πολύ δύναμη…πολύ κουράγιο και στα πρόσωπα των άλλων δεν βρίσκαμε τίποτα άλλο παρά μόνο πόνο και οδύνη. Και τα λόγια των εκεί κατοίκων ότι τα περισσότερα τα μαζέψανε πριν ξημερώσει ήταν λόγια που κάθονταν μέσα μας γεννώντας πρωτόγνωρα συναισθήματα εκδίκησης.
Η πρώτη αγέλη είχε αφανιστεί, το ίδιο και η δεύτερη…στην τρίτη αγέλη μας περίμενε μια έκπληξη αφού 3 ζωντανά σκυλιά που όποτε μας έβλεπαν κάναν τούμπες, τώρα ήταν κριμένα πίσω από τα δέντρα μέσα στο δάσος και δεν πλησίαζαν…ο φόβος προς τον άνθρωπο, ήταν ζωγραφισμένος στα μάτια τους…τι δύναμη χρειάστηκαν αυτά εκεί πέρα που βλέπανε τα φιλαράκια τους να αργοπεθαίνουν χωρίς κανείς να μπορεί να τους βοηθήσει?
Είχαμε μετρήσει ήδη πάνω από 30 σκυλιά, αρκετές γάτες, μια αλεπού, 2 πουλιά και αναφορές από τις αυλές των σπιτιών και από άλλες αγέλες που πρόσεχαν κάποιοι κάτοικοι εκεί πέρα είχαμε φτάσει στα 58 σκυλιά…εκεί σταματήσαμε πλέον να μετράμε αφού έρχονταν και άλλες πληροφορίες στα αυτιά μας…αλλά το μυαλό σταμάτησε…ρομποτικά θάβαμε, ρομποτικά κλαίγαμε, ρομποτικά μιλούσαμε, ρομποτικά καπνίζαμε…είχε σκοτεινιάσει…και αυτό το σκοτάδι το κουβαλάμε μέσα μας κάθε μέρα…κάθε φορά που πηγαίνουμε εκεί…κάθε φορά που κοιτάμε προς τα κει…
Έναν χρόνο μετά δεν ξεχνάμε…δεν συγχωρούμε…και θα έρθει η στιγμή που θα χαμογελάσουμε στα εκεί μέρη για τους δικούς μας ξεχωριστούς λόγους…
Θα είμαστε πάντα δίπλα σε αυτά που μας έχουν ανάγκη και θα ουρλιάζουμε μέσα στην νύχτα των άλλων για τους “χαμένους” φίλους μας”.
ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ 25.02.2013
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΛΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ
©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ-ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΛΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ
2
20
20
20Βοηθήστε μας για να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το etetrapodotypia.gr και για να προβούμε σε όσες νομικές ενέργειες απαιτούνται για την αλλαγή του νόμου σε κακούργημα και την διεκπεραίωση των project μας.
Περισσότερα άρθρα
Καθε μεγάλη γιορτή, παντα μας φέρνει τοση θλίψη και καλα κρυμμένη οργη
Το γενοκτονικο κράτος, η ατιμωρησία και οι γνωστοί-άγνωστοι κυνηγοί κεφαλών ζώων δρουν ανεξέλεγκτα, μακελευοντας τα ελληνικά αδέσποτα εν όψη εορτών
Από τότε που συνειδητοποιησαμε, πόσο κακό προκαλούμε στα ζώα, για να… γιορτάσουμε εμείς, παψαμε να χαιρομαστε πραγματικά τις γιορτές