Πόσοι τέτοιοι τίτλοι τελευταία που αφορούν σε κητοειδή αλλά και μικρότερα ψάρια, και στο τέλος το άρθρο να τελειώνει στερεότυπα… «κανείς δεν ξέρει γιατί»…
Τουλάχιστον 145 φάλαινες–πιλότοι βρέθηκαν νεκρές αυτό το Σαββατοκύριακο σε παραλία του κόλπου Μέισον στη νήσο Στιούαρτ της Νέας Ζηλανδίας.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της υπηρεσίας προστασίας του περιβάλλοντος της Νέας Ζηλανδίας, περιπατητής εντόπισε το μακάβριο θέαμα το βράδυ του Σαββάτου και ειδοποίησε τις Αρχές. Τα δύο κοπάδια φαλαινών φέρεται να είχαν εγκλωβιστεί από την Παρασκευή στον κόλπο Μέισον.
Ο επικεφαλής της υπηρεσίας περιβάλλοντος, Ρεν Λέπενς, ανέφερε ότι το ήμισυ των φαλαινών ήταν ήδη νεκρές όταν έφθασαν οι Αρχές, ενώ μέλη των ειδικών συνεργείων διάσωσης αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν ευθανασία στις υπόλοιπες, εξαιτίας της κακής κατάστασης στην οποία βρίσκονταν.
«Δυστυχώς, οι πιθανότητες να επαναφέρουμε με επιτυχία τα θηλαστικά στο νερό ήταν ελάχιστες. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα απομακρυσμένη, το προσωπικό ήταν ελάχιστο και η κατάσταση της υγείας των φαλαινών ήταν ήδη κρίσιμη. Το μόνο που μας έμενε ήταν η ευθανασία. Η απόφαση αυτή είναι πάντα πολύ δύσκολη», είπε ο κ. Λέπενς, μιλώντας στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα stuff.nz.
Ο επικεφαλής της οργάνωσης «Σχέδιο Ιωνάς» για την προστασία των φαλαινών, Ντάρεν Γκρόουβερ, λέει ότι αν και οι φάλαινες–πιλότοι δεν ανήκουν στα απειλούμενα είδη, ο συνολικός πληθυσμός τους παραμένει άγνωστος και έτσι οι επιπτώσεις μιας τόσο μαζικής εξόντωσης, όπως αυτή του Σαββατοκύριακου, δεν μπορούν να προσμετρηθούν αξιόπιστα.
Η φάλαινα–πιλότος του νοτίου ημισφαιρίου κινείται σε όλο τον Νότιο Ωκεανό, ενώ ο αποκλεισμός φαλαινών στα παράλια των νησιών της Νέας Ζηλανδίας αποτελεί συχνό φαινόμενο, με περίπου 85 τέτοια περιστατικά τον χρόνο, τα οποία αφορούν όμως συνήθως μία ή δύο φάλαινες.
Πέρυσι, περισσότερες από 650 φάλαινες–πιλότοι αποκλείστηκαν και εξώκειλαν σε παραλία της νότιας νήσου της Νέας Ζηλανδίας. Το 1918, περίπου 1.000 φάλαινες εξώκειλαν στις νήσους Τσάταμ, στο σημαντικότερο τέτοιο καταγεγραμμένο περιστατικό στην ιστορία.
Ο κ. Γκρόουβερ επισημαίνει ότι η παραλία της κόλπου Μέισον, μήκους 19 χλμ., μπορεί να προκαλεί σύγχυση στα κοπάδια φαλαινών, τα οποία χρησιμοποιούν ηχοβολιστικά σήματα για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Τα πολύ ρηχά νερά, όπως αυτά του κόλπου Μέισον, ενδέχεται να αλλοιώνουν τα σήματα αυτά δίνοντας εσφαλμένες πληροφορίες στο κοπάδι.
Οι φάλαινες κολυμπούν μόνο προς τα εμπρός και κινδυνεύουν να εξοκείλλουν εάν βρεθούν σε πολύ ρηχά νερά. Επιστήμονες αποδίδουν το φαινόμενο σε πιθανή ασθένεια των θηλαστικών, σε σφάλμα πλοήγησης, σε παραπλανητική μορφολογία των πυθμένα, σε ταχέως μεταβαλλόμενη παλίρροια ή σε πηγές τροφής, όπως ο γόνος, που παρασέρνουν τις φάλαινες σε ρηχά νερά.
Αλλά γιατί οι φάλαινες εμφανίζουν αυτή τη θανατηφόρα συμπεριφορά, παραμένει ένα μυστήριο για τους επιστήμονες.
Κάποιος να τους πει για τα σόναρς του Αμερικάνικου και Αυστραλιανού ναυτικού, τους δορυφόρους που «μετράνε» συνέχεια το υδάτινο στοιχείο του πλανήτη, ή ακόμα και τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις (υπερ)θέρμανσης ατμόσφαιρας και γης; Κάποιος;
Πηγη:
2
20
20
20Βοηθήστε μας για να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το etetrapodotypia.gr και για να προβούμε σε όσες νομικές ενέργειες απαιτούνται για την αλλαγή του νόμου σε κακούργημα και την διεκπεραίωση των project μας.
Περισσότερα άρθρα
Καθε μεγάλη γιορτή, παντα μας φέρνει τοση θλίψη και καλα κρυμμένη οργη
Το γενοκτονικο κράτος, η ατιμωρησία και οι γνωστοί-άγνωστοι κυνηγοί κεφαλών ζώων δρουν ανεξέλεγκτα, μακελευοντας τα ελληνικά αδέσποτα εν όψη εορτών
Από τότε που συνειδητοποιησαμε, πόσο κακό προκαλούμε στα ζώα, για να… γιορτάσουμε εμείς, παψαμε να χαιρομαστε πραγματικά τις γιορτές