Η ζωή των σκύλων που κανείς δεν βλέπει

Ανάγνωση σε: 2 λεπτά

Το εξαντλημένο μου σώμα δεν αντέχει άλλο.

Ίσως να πεθάνω κάτω απ’ αυτή τη βελανιδιά απόψε…

Με την τελευταία μου ανάσα θα ήθελα να ευχαριστήσω για το ψωμί που μπόρεσα να βρω στα σκουπίδια.

Θέλω να ευχαριστήσω για τη βροχή που έπεσε από τον ουρανό για να πιω.

Είμαι ένας από τους πολλούς που δεν γνώρισαν ποτέ τη ζεστασιά ενός σπιτιού, ή το χάδι ενός ανθρώπου.

Ενιωσα μόνο πόνο όταν με κλωτσούσαν, όταν πέτρες πετάγονταν στο πρόσωπο και στο σώμα μου, όταν ένα λάστιχο αυτοκινήτου με πλήγωνε…

Θυμάμαι καλά όταν με εγκατέλειψαν σαν κουτάβι…

Πού και πώς έζησα όλη μου τη ζωή.

Έχω διασχίσει βουνά, δάση και χωριά και ποτέ κανείς δεν με καλωσόρισε στο σπίτι του.

Κανείς δεν μου έδωσε ποτέ όνομα.

Ήμουν πάντα απλά ένας σκύλος.

Σας ικετεύω άνθρωποι, μη μας εγκαταλείπετε!

Το να είσαι κουτάβι, ή ενήλικο αδέσποτο στους δρόμους και να ζεις τη ζωή ενός αλήτη είναι τραγικό.

Πονάει τόσο πολύ να είσαι μόνος…

Πονάει τόσο πολύ να είσαι απλά “ένας σκύλος” , που η κατάληξη του είναι να θαφτεί ακόμα και ζωντανός, φολιασμενος πυροβολημενος, ναρκωμενος, ευθανατωμενος, από τους ναζιστικους, ζωοκτονικους, παρακρατικους μηχανισμους των αιμοσταγων “διαχειριστων” ζώων συντροφιάς, δημιους-τραστ-ΜΚΟ- μπογιες-κτηνιατρικες υπηρεσιες-αρχες, που έχουν σαν θεό το χρήμα και την πασας μορφής εκμετάλλευσης τους.

Το λιγότερο που έχουν να κάνουν οι αγνοί φιλοζωοι, είναι να τους φτυσουν κατω απο το πεζοδρόμιο και να τους ξεμπροστιασουν.

Η υποκρισία και η ψευτιά τους έχει βαρέσει κόκκινο.

Αυτοκτονηστε ομαδικά ρε αλήτες και να έχετε το ίδιο τέλος με τα ζωάκια της φωτογραφίας, που εκτελέστηκαν σε γενοκτονικες χώρες οπως η Ελλαδα και η Τουρκια, για να μειωθεί ο πληθυσμός τους.

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ