Η υιοθεσία δεν είναι “εμπόριο” και οι εθελοντές δεν είναι “λαθρεμποροι “. Η πλήρης ιχνηλασιμοτητα των αδέσποτων εντός-εκτός Ελλάδας, θα το αποδείξει

Ανάγνωση σε: 4 λεπτά

Στην μακροχρονια πορεια μας μεσα στον φιλοζωικο χωρο, έμεναν πάντα αναπάντητα (και μένουν ακόμα) ορισμένα βασικά ερωτήματα… Και όχι μόνο κανείς μέχρι σήμερα δεν μας έχει δώσει σοβαρές απαντήσεις, αλλά κάθε φορά που αυτά τα ερωτήματα τίθενται, υπάρχει εμφανής αμηχανία έως και εκνευρισμός στην ατμόσφαιρα.

Η συνείδηση μας όμως μας επιβάλλει να σκεφτομαστε, να αναλύουμε, να αναρωτιομαστε και να ψάχνουμε.

Από τα πρώτα χρόνια, ο όρος pet trafficking μας έγινε γνωστός. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, εάν όλα αυτά που διαβαζαμε και ακουγαμε ήταν αλήθεια. Κάνουμε καλά ή άσχημα που στέλνουμε ζώα στο εξωτερικο? Τα βοηθάμε με αυτό τον τρόπο να βρουν οικογένειες, ή τα καταδικάζουμε?

Οι απαντήσεις που λαμβαναμε μπορούσαν και μπορούν μέχρι αυτή τη στιγμή να θεωρηθούν λογικές και πειστικές.

Τα πειραματόζωα εκτρέφονται και τα άρρωστα αδέσποτα των δρόμων είναι ακατάλληλα για πειράματα. Η κτηνοβασία είναι παράνομη, και άλλες παρόμοιες απαντήσεις.

Υπήρχε και ένα άλλο επιχείρημα που συνόδευε πάντα όλα τα παραπάνω: “Αυτές που τα λένε αυτά, είναι τρελές, υστερικές, παρανοϊκές και μπλοκάρουν τις υιοθεσίες για δικό τους όφελος”.

Μέχρι εδώ όλα καλά! Τα αδεσποτάκια μας αντί να υποφέρουν στην Ελλάδα, βγαίνουν έξω και ζουν ζωή χαρισάμενη! Ήμαστε μέσα σ’ αυτό 100% και με όλη μας τη καρδιά, εφ’ όσον ήταν για το καλό τους.

Ανεβαζαμε και μερικά άρθρα, για να του φύγει του φιλοζωου η προκατάληψη. Να φύγουν από το κακό παρόν και το κάκιστο μέλλον που τους επιφυλάσσει η μικρή μας χώρα και να ζήσουν όπως τους πρέπει.

Ο καιρός περνούσε. Οι απορίες μας είχαν λυθεί όλες. Συνεχιζαμε κάνοντας το καλύτερο που μπορούσαμε. Δημοσιοποιούσαμε όλες τις κακοποιήσεις, με την ελπίδα πως θα χτυπούσαμε το καμπανάκι στον κόσμο και θα τον καναμε να ασχοληθεί. Περιμεναμε καρτερικά και ελπιζαμε πως κάτι να αλλάξει… Κάτι να γίνει καλύτερο.
…Και παλευαμε με τα μέσα που είχαμε. Η γνώση άλλωστε είναι δύναμη!

Λίγο καιρό αργότερα γεννήθηκε μια νέα απορία… Για ποιο λόγο φαγώνονται οι φιλόζωοι μεταξύ τους??? Αφού παλεύουν για τον ίδιο σκοπό, γιατί σφάζονται για το στέμμα του πιο καλού, αγαθού φιλόζωου??? Αφού δεν έχουν κανένα όφελος, αφού τρώνε όλο το σκ@τό χωρίς κρατική βοήθεια, αφού αν συνεργάζονταν θα ήταν όλα καλύτερα, γιατί τρώγονται σαν τα κοκόρια???

Δεν έχουμε συναντήσει ούτε έναν, που να μην έχει να πει κάτι κακό για κάποιον άλλο και τις τακτικές του… Η απορία και αυτή λύθηκε προσωρινά με ένα δικό μας συμπέρασμα. Με τη φιλοζωία ασχολούνται κυρίως γυναίκες και όπου υπάρχουν πολλές γυναίκες υπάρχει πολύ κουτσομπολιό και μπόλικη κακεντρέχεια.

Με αυτή την αφελή διαπίστωση πορευτηκαμε για λίγο καιρό ακόμα. Βέβαια, με το πέρασμα του χρόνου γεννιόντουσαν και άλλα ερωτήματα που δεν είχαμε το κουράγιο να τα εκφράσουμε ούτε στον εαυτό μας.

Μας εντυπωσίαζε πόσο κλειστές ήταν οι κοινότητες των φιλόζωων. Οι περισσότερες είχαν έναν πρόεδρο να κάνει τα πάντα και ένα δυο παρατρεχάμενους, οι οποίοι είτε έμεναν σταθεροί και δεν μπορούσε να εισχωρήσει κανείς για να παρέχει βοήθεια, ή τους άλλαζαν σαν τα πουκάμισα, γιατί πάντα βρισκόταν ένας λόγος έντονης διαφωνίας και δυσαρέσκειας.

Επίσης, πάντοτε μας εντυπωσίαζε το γεγονός πως όταν κατά καιρούς διάφορες ομάδες έκραζαν για την έλλειψη εθελοντικής βοήθειας, απαντούσαμε με τα στοιχεία μας και το τηλέφωνο μας και αυτό ποτέ δεν χτυπούσε.

Κλειστές ομάδες, με πολλά κρυμμένα μυστικά, ή άνθρωποι αμελείς και αδιάφοροι, που είτε ηθελημένα είτε άθελα τους κλωτσούν μακριά όποια διαθέσιμη βοήθεια?

Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Πριν απο περιπου μια δεκαετια, εσκασαν μυτη καποια περιστατικα pet trafficking. Στην αρχή βαβούρα και μετά σιωπή… Και άρχισαν και άλλα ερωτήματα να μας πριονίζουν το μυαλό… Και πάλι κανείς δεν μας έδωσε κάποια σοβαρή απάντηση.

Τότε είχαμε θέσει δυο βασικά ερωτήματα: Πρώτον, για ποιο λόγο οι ξενοι προτιμούν τα δικά μας ζώα και όχι τα ζώα των καταφυγίων τους και δεύτερον πως μπορούμε να ελέγξουμε αποτελεσματικά μια υιοθεσία στο εξωτερικό, τη στιγμή που όπως αποδεικνύεται, δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο ούτε μέσα στην ίδια τη χώρα. Απαντήσεις δεν λαβαμε και πάλι.

Απο τοτε, προβληματιζομαστε μήπως κατά καιρούς άθελα τους πολλοι φιλοζωοι εθελοντες έχουν συμβάλλει στο να βρεθούν κάποια ζώα σε λάθος χέρια. Μήπως αντί να τα οδηγήσουν σε μια καλή ζωή, συνέβαλαν άθελα τους στο να οδηγηθούν στο θάνατο.

Νομίζουμε πως κάθε υγιής νους θα έπρεπε να έχει αυτό τον προβληματισμό. Το ιδιο ισχυει και για τις υιοθεσιες που γινονται και εντος της χωρας μας.

Στο μεταξυ, μπλοκάρονται κάποια ζώα στα αεροδρόμια και κάποιοι συλλαμβάνονται με την κατηγορία της εμπορίας. Αθώοι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο χωρίς καμιά βοήθεια και οι αρχές τους συμπεριφέρονται σαν να ναι οι χειρότεροι εγκληματίες, ή έμποροι ζώων που κερδοσκοπούν σε βάρος αθώων ψυχών καταδικάζοντας τες σε θάνατο?

Ηρθε η ώρα να λάβουμε σοβαρές απαντήσεις! Καιρός να πάψουν τα πηγαδάκια από “Γκαραγκουνικούς” και “μη Γκαραγκουνικούς” και να αποφανθεί επιτέλους η δικαιοσύνη. Θα το κάνει όμως??? Ή επειδή πρόκειται για τετράποδα τριχωτά πλάσματα, η ζωή τους δεν έχει τόση σημασία οπότε “δε βαριέσαι”???

Δεν είμαστε ούτε ντετέκτιβ, ούτε αστυνομικοι, ούτε δικαστες. Δεν είμαστε εδώ για να δικάσουμε κανέναν. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μας. Δεν είμαστε θεοι, για να υπάρχουμε παντού και να βλέπουμε σε κάθε γωνιά του πλανήτη τι συμβαίνει. Είναι καιρός όμως αυτό το κακόγουστο αστείο να πάψει! Είναι καιρός να ξεχωρίσουν τα ξερά από τα χλωρά, το άσπρο από το μαύρο, οι φιλόζωοι από τους απατεώνες…

Γι’ αυτο εχουμε ζητησει επανηλλειμενως σαν κινημα, την επισημη καταγραφη των αδεσποτων ζωων συντροφιας σε ολες τις περιοχες, αλλα και την πληρη ιχνηλασιμοτητα και τα αρχεια υιοθεσιων τους, εντος και εκτος Ελλαδας.

Ζηταμε πληρη διαφανεια για το που ακριβως εχουν παει ολα αυτα τα ζωα, στην Ελλαδα και στο εξωτερικο, μιας και η Ε.Ε. νιπτει τας χειρας της και μας πεταει το μπαλακι, πραγμα που δεν μας κανει καμια εντυπωση, μιας και ξερουμε οτι πισω απο την καλοστημενη βιτρινα και το ομορφο αμπαλαζ, κρυβονται τα χειριστα για ολες αυτες τις δυσμοιρες ψυχες που ετυχε να γεννηθουν αδεσποτες, η κατεληξαν στους δρομους επειτα απο εγκαταλειψη των κηδεμονων τους και ειδικοτερα σε περιοδους οικονομικης κρισης που διανυουμε. Ιδου Η Ροδος, ιδου και το πηδημα.