Σε Περιμενα Τοσο Πολυ

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

Δεν ούρλιαξα.

Δεν έτρεξα μέσα από τα κάγκελα.

Δεν προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή.

Απλώς περίμενα.

Ήσυχα.

Ταπεινά.

Κάθε μέρα.

Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα του καταφυγίου, πάγωνα.

Κοίταζα ψηλά με ελπίδα.

Ίσως… τώρα;

Ίσως… για μένα;

Είδα πώς έπαιρναν άλλους – χαρούμενους, χνουδωτούς, λαμπερούς.

…Και εγώ… ήμουν απλώς μια γάτα.

Καθόλου μεγάλη υπόθεση.

Αφανής.

Όχι της μόδας.

Απλώς μια γάτα που ονειρευόταν απεγνωσμένα να την χρειάζονται.

Να είναι εκεί για κάποιον.

Δεν θύμωσα όταν περνούσαν.

Κατάλαβα:

Παίρνουν μόνο όσους συμπαθούσαν με την πρώτη ματιά.

Δεν μου χωρούσε μια όμορφη φωτογραφία.

Απλώς ήμουν.

Αλλά θυμόμουν.

Κάθε πρόσωπο.

Κάθε βήμα που δεν σταματούσε στο κλουβί μου.

Πίστευα ακόμα.

Κάπου εκεί είναι ο άνθρωπός μου.

Ένας.

Ο μόνος.

Αυτός που θα νιώσει.

Θα δει.

Θα επιλέξει όχι με τα μάτια του – με την καρδιά του.

Αλλά ο χρόνος περνούσε.

…Και έγινε πιο δύσκολο να αναπνεύσω.

Άρχισα να κουράζομαι.

Στην αρχή απλώς έτρωγα λιγότερο.

Μετά σταμάτησα να σηκώνομαι.

Και μετά… απλώς σταμάτησα να περιμένω.

Κάτι μέσα μου έσβησε.

Η μικρή φλόγα ελπίδας που με ζέστανε – εξαφανίστηκε.

…Και συνειδητοποίησα:

Δεν τα κατάφερες.

Εφυγα απο τη ζωή ήσυχα.

Καμία προσβολή.

Κανένας θόρυβος.

Μόνο με μια ένεση ευθανασίας, με τη βελόνα στη κεντρική φλέβα του παγωμένου ποδιού μου.

Μόνο με τη σκέψη:

Είσαι κάπου.

Απλώς δεν τα κατάφερες εγκαίρως…

Αλλά αν ξαφνικά έρθεις αργότερα,
κοίταξε μέσα στο κλουβί όπου δεν είμαι πια,
και ρώτησε:

“Πού είναι;”

Ξέρεις…

Σε περίμενα πραγματικά.

Να θυμάσαι ότι σε περιμένουν.

Σιωπηλά.

Με ελπίδα.

Μην αργείς.

Μην αγοράζεις.

Υιοθέτησε.

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ