Υπάρχει ένας πόνος που δεν βγάζει ήχο

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

Κάποιος που δεν αιμορραγεί,
που δεν σέρνεται, αφήνοντας ίχνη…

Αλλά χτυπάει σαν καρφί.

Κολλάει στο δέρμα,
κολλάει στα κόκαλα,
και στα πιο θλιβερά μέρη της ψυχής…

Αυτόν ξέρουν.

Ο σκελετωμένος σκύλος στον δρόμο …

Το γατάκι που έμαθε να κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό…

Όσοι αγαπήθηκαν για μια στιγμή…
και μετά πετάχτηκαν σαν βρώμικο κουρέλι στην άκρη της ζωής…

Δεν γαβγίζουν…

Δεν νιαουρίζουν…

Σκάνδαλο δεν κάνουν…

Υπάρχουν μόνο… περιμένοντας κάποιον να τα δει…

…Και όταν τους κοιτάς,
όταν επιτέλους σηκώνεις τα μάτια σου από την ρουτίνα σου…

Εκείνα Μόνο εσένα κοιτάζουν.

Με αυτά τα πιτσιλισμένα μάτια,
σαν να σου είπαν:

“Θα σε αγαπούσα άνευ όρων. ”

Κι εσύ άνθρωπε…
μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα;

Αφηνουν την τελευταία τους πνοή, χωρίς να κάνουν θόρυβο…

Σαν η ζωή τους να ήταν άχρηστη,
σαν να μην έχουν γεννηθεί ποτέ.

Μα υπάρχουν!!!

Είναι εκεί, μέσα
στους δρόμους, όπου κανείς δεν σταματά…

Σε κάθε γωνιά που το κρύο κυριαρχεί…

Σε κάθε σιωπή, όπου μια κραυγή δεν βρίσκει ηχώ…

Πάντα κλαίνε χωρίς δάκρυα.

Επειδή δεν τους έχουν μείνει καθόλου.

Γιατί η εγκατάλειψη τους πήγε εκεί.

…Και ακόμα κι έτσι, αν τους προσφέρεις το χέρι σου,
σε καλούν.

Αν ανοίξεις το σπίτι σου,
σε ακολουθούν.

Αν τους δώσεις αγάπη…
για να σωθούν..

Δεν είναι εκείνα που λυπούνται.

Κρίμα για αυτό το είδος μας.

Ποιος εχει ξεχασει πως να ειναι ανθρωπινος…

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ!!!

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΤΕ!!!

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ