Θυμάμαι τη μέρα που με έφερες σπίτι.
Το χαμόγελό σου ήταν τόσο λαμπερό και μου υποσχέθηκες μια ζωή γεμάτη αγάπη, ευτυχία και ασφάλεια.
Κούνησα την ουρά μου με ενθουσιασμό, εμπιστευόμενος κάθε λέξη, κάθε απαλό άγγιγμα.
Είχαμε τόσες πολλές υπέροχες στιγμές.
Μεγάλους περιπάτους, ήσυχα βράδια και παιχνιδιάρικα απογεύματα.
Ήσουν τα πάντα μου.
Ολος ο κόσμος μου.
Αλλά μετά, μια μέρα, όλα άλλαξαν.
Με έδεσες σε αυτό το κοντάρι, δεν ψιθύρισες τίποτα και έφυγες χωρίς να κοιτάξεις πίσω.
Περίμενα, πεπεισμένος ότι θα επέστρεφες.
Αλλά, καθώς ο ήλιος έδυε και η νύχτα κρύωνε, συνειδητοποίησα ότι ήμουν ακόμα μόνος.
Η καρδιά μου έσπασε.
Παρόλα αυτά έμεινα, κολλημένος στην ελπίδα να δω το πρόσωπό σου, άλλη μια φορά.
Δεν σου έδωσα όλη μου την πίστη;
Δεν ήταν αρκετή η αγάπη μου;
Τι έκανα για να το αξίζω αυτό;
Ο σκύλος σου, που τόσο απάνθρωπα εγκατέλειψες…
©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
2
20
20
20Βοηθήστε μας για να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το etetrapodotypia.gr και για να προβούμε σε όσες νομικές ενέργειες απαιτούνται για την αλλαγή του νόμου σε κακούργημα και την διεκπεραίωση των project μας.
Περισσότερα άρθρα
Καταγγελία καταπέλτης για τις μαζικές ζωοκτονιες του δημιου Τρίπολης στο θανατοριο κολαστήριο αδέσποτων, από τους Φιλοζωους Αρκαδίας
Η διαισθηση των πιο πολυτιμων συντροφων στη ζωή μας… Η Εκτη Αισθηση Στα Ζωα
Αλήθειες σε γρήγορο ρυθμό… Τι είχες Γιάννη; Τι ειχα πάντα