Ακου την κραυγη του, νιωσε την ψυχη του… Οχι αλλο πονο στα ζωα!!!

Ανάγνωση σε: 2 λεπτά

Μας ρωτούν, συχνά, γιατί ασχολούμαστε τόσο πολύ με τα ζώα.

Γιατί περνάμε ώρες ολόκληρες φτιαχνοντας και υπογράφοντας ψηφισματα κατα της κακοποιησης οποιασδηποτε μορφης, γράφοντας, διαβάζοντας και προωθώντας θέματα που τα αφορούν.

Γιατί τρέχουμε σε πορείες, διαμαρτυρίες και ακτιβιστικες διασώσεις.

Γιατί, τέλος πάντων, δεν καθομαστε και εμεις ήσυχα ήσυχα σε μια γωνίτσα αυτού του κόσμου να κάνουμε την ζωούλα μας? Το ότι είμαστε ακτιβιστες, δεν αρκει?

Το ότι δεν συνεισφέρουμε στην εκμετάλλευση, στον πόνο και στον βασανισμό τους, δεν θα’ πρεπε να μας ήταν αρκετό?

ΟΧΙ! Δεν είναι αρκετό!

Επειδή, αυτήν την στιγμή, κάθε στιγμή, εκατομμύρια ζώα υποφέρουν και δολοφονούνται.

Επειδή, αυτήν την στιγμή, ουρλιάζουν από τρόμο και πόνο στα σφαγεία και τα ερευνητικά εργαστήρια.

Επειδή, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, βιάζονται, ξυλοκοπούνται, τεμαχίζονται και γδέρνονται ζωντανά.

Επειδή τα κορμάκια τους κακοποιούνται και οι ζωές τους γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Επειδή, ζουν άθλιες και μίζερες ζωές, φυλακισμένα σε κλουβιά δημοτικων κολαστηριων, ασυλων της ντροπης Αουσβιτς και Νταχαου, κλεισμένα σε τσιμεντένιους τοίχους, χωρίς ποτέ να έχουν δει το φως του ήλιου.

Επειδή στριμώχνονται σε παγωμένα φορτηγά, τσαλαπατημένα, δαρμένα, νηστικά και διψασμένα για να κάνουν το ταξίδι του θανάτου.

Επειδή τα ράμφη τους κόβονται, τα πούπουλα τους ξεριζώνονται, τα κορμιά τους σπαρταράνε στα δίχτυα των ψαράδων.

Τα άθωα μάτια τους, είναι γεμάτα τρόμο και απορία.

Οι βασανισμένες ζωές τους δεν έχουν καμία αξία.

Κλαίνε και ουρλιάζουν και υποφέρουν…

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!!!

Πώς μπορουμε να κοιμομαστε ήσυχοι τα βράδια, να γελάμε, να διασκεδάζουμε, όταν ξέρουμε ότι εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα πλάσματα, υπομένουν τα χειρότερα βασανιστήρια, που έχει επινοήσει ανθρώπινος νους?

Κάνοντας κάτι, κάθε μέρα, για να τα βοηθήσουμε, εξαγοράζουμε το δικαίωμα μας στην χαρά, επιτρεποντας στους εαυτους μας να απολαύσουν οτι μπορουν να απολαυσουν.

Εμεις, γεννηθηκαμε προνομιούχοι.

Λογιζομαστε ως το “κυρίαρχο είδος”.

Με μια κυριαρχία, βέβαια, επίπλαστη και τεχνητή, αλλά πάντως, ισχύουσα.

Την ζωη, που μας χαρίστηκε να ζήσουμε, θέλουμε να την τιμήσουμε, τιμώντας και τις ζωές των άλλων, να την σεβαστουμε, σεβόμενοι και υπερασπιζόμενοι κάθε μορφή ζωής, όποια κι αν είναι αυτή.

Κάποτε, κάποιοι άλλοι, πριν από μας, αγωνίστηκαν για να έχουμε, εμεις, πρόσβαση στην μόρφωση, για να είμαστε ελεύθεροι και να μην είμαστε κτήμα κανενός.

Έχουμε την ηθική υποχρέωση να κάνουμε το ίδιο για τα πιο βασανισμένα και αδικημένα πλάσματα αυτού του κόσμου.

Τα ζώα!

Να αγωνιστουμε για το δικαίωμα τους στην ζωή, την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.

Να είμαστε η φωνή τους!

Να γίνουμε τα ηθικα ζώα, που καυχιομαστε ότι είμαστε, όχι μόνο μη συμμετέχοντας στην αδικία, αλλά κάνοντας ότι μπορουμε για να την αποτρέψουμε!

Ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με όσα δεν κάνουμε, αλλά και με όσα κάνουμε.

Με όσα λέμε και όσα παραλείπουμε να πούμε.

Με την αδικία που διαπράττουμε και την αδικία που ανεχόμαστε.

Δεν μας αρκεί να μην κάνουμε κακό.

Θέλουμε να αποτρέψουμε και αυτόν που το κάνει.

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, εκατομμύρια ζωές αθώων, εξευτελίζονται, γελοιοποιούνται, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και άσκησης βίας…

…Και οι δικες μας οι ζωες, δεν θα έχουν καμία αξία, αν δεν κάνουμε οτι μπορουμε για να σώσουμε τις δικές τους…

©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ