Υπαιτιες για το ολοκαύτωμα των ζωων οι κρατικές πολιτικο-ζωαφιλικες ΜΚΟ, που υπογραφουν μνημονια συνεργασίας με υπουργεία-δημ(ι)ους!

Ανάγνωση σε: 6 λεπτά

Η μια μνημονιακη κυβέρνηση μεταθέτει τα σκ@τα της στην άλλη, ειδικα σε προεκλογική περίοδο, με τροπολογίες εχθροζωικων νομων του κ@λου!

Είναι απορίας άξιο πως μοιράστηκαν από το ΥΠΕΣ οι επιδοτήσεις που έδωσε η Ε.Ε. για τα προγράμματα “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ” και “ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ” στους δημ(ι)ους και τις κρατικές πολιτικο-ζωαφιλικες ΜΚΟ, για εγκαταστάσεις χωρίς διαδικασία αδειοδότησης, προδιαγραφές και διαδικασία ελέγχου.

Είμαστε βέβαιοι ότι δόθηκαν ως επιχορήγηση και μόνο στα ζώα δεν κατέληξαν, αλλά μόνο στις τσέπες των ναζιστικων SS της ψευτικης, επαγγελματικής ζωοφιλίας. Βλέπε τραστ, παραρτήματα της ελληνικής PETA.

Απόληξη όλων αυτών, είναι η “νομιμοποιηση” των κακοποιητικων συνθηκών διαβίωσης των αδέσποτων ζώων σε δημόσια διαδημοτικα και ιδιωτικά ναζιστικά κολαστήρια του θανάτου Νταχαου και Αουσβιτς, που οι διαχειριστές τους το μεγαλύτερο ποσοστό τα ξεκανουν με ευθανασίες και τα υπόλοιπα τα διοχετευουν με pet trafficking σε άγνωστες κατευθύνσεις και όχι σε υγιείς υιοθεσίες εντός και εκτός Ελλάδας, χωρίς κανέναν έλεγχο και εποπτεία.

Το ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ Η Ο.Μ.Μ.Α. έχουν εγκαίρως αναδείξει τις κοινές τους θεσεις.

Ο Οργουελικος, ναζιστικος, νομος για τα ζωα “ΑΡΓΟΣ “, είναι Αντισυνταγματικός, αντιφιλοζωικός, αηθης, αυθαίρετος και απαράδεκτος.

Καλούμε για ακόμα μια φορά όλους τους ενδιαφερομένους, ακόλουθους μας, να συνταχθούν με τις παρακάτω αρχές και να συμπράξουν μαζί μας για την απόσυρσή του, την προσβολή του με κάθε έννομο μέσο, την κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων και την αντικατάστασή τους από ένα ορθολογικό, εφαρμόσιμο και θετικό νομικό πλαίσιο που να προστατεύει ουσιαστικά όλα τα ζώα και τις ανθρώπινες ελευθερίες που εγγυάται το Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας ορίζει:

‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)

Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

‘Αρθρο 5: (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)
Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

‘Αρθρο 9: (‘Ασυλο της κατοικίας)

H κατοικία του καθενός είναι άσυλο.

H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη.

Kαμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.

‘Αρθρο 17: (Προστασία της ιδιοκτησίας)

H ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Kράτους.

Kανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης.

‘Αρθρο 24: (Προστασία του περιβάλλοντος)

Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.

Είναι προφανές ότι διατάξεις του προτεινόμενου σχεδίου νόμου πού θίγουν τις παραπάνω ελευθερίες είναι αντισυνταγματικότατες και επονείδιστες.

Α. Κατ’ αρχήν το περιεχόμενο του νομοσχεδίου προσβάλλει την θεμελιώδη αρχή της ισότητας μεταξύ των πολιτών:

Ολοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν και να αναπαραγάγουν τα κατοικίδια ζώα τους, εφόσον τηρούν τις διατάξεις περί ευζωίας, προστασίας, στοργής, φροντίδας και μη εγκατάλειψής τους.

Επιπλέον – η προνομιακή κατ’ αποκλειστικότητα παραχώρηση του δικαιώματος αναπαραγωγής κυριότατα στους επαγγελματίες – κερδοσκόπους κουταβοβιομήχανους, δεν είναι απλώς ανήθικη από ανθρωπιστική άποψη, αντισυνταγματική ως προς την ισονομία και την ισότητα των πολιτών αλλά και ζωοφιλικά απαράδεκτη σαν πρακτική εγκλεισμού ανώτερων ευφυών κοινωνικών θηλαστικών σε “εγκαταστάσεις” – μπουντρούμια / φυλακές: καταργείται έτσι η 5η βασική ελευθερία των σκύλων.

Σύσσωμη η φιλοζωική κοινότητα της χώρας θα έπρεπε να καταδικάζει το επαγγελματικό, μαζικό κουταβοπαραγωγικό κερδοσκοπικό σκυλεμπόριο και να υποστηρίζει αντίθετα την μικρής κλίμακας, ερασιτεχνική, ελεγχόμενη εκτροφή σκύλων, η οποία δεν παράγει “αδέσποτα”:

“Αδέσποτα” ΔΕΝ υπάρχουν στην Ελβετία ή τη Σκανδιναβία ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΡΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ τους σκύλους και μάλιστα τους έχοντες κηδεμόνα, διότι α) το κοινό προμηθεύεται σκυλιά από ερασιτέχνες ιδιώτες εκτροφείς, β) όλοι οι σκύλοι είναι καταγραμμένοι & φέρουν σήμανση, γ) η εγκατάλειψη σκύλου στοιχίζει πολύ ακριβά στον παραβάτη.

Το δικαίωμα διατήρησης και εκτροφής ισχύει συνταγματικά για την κατοχή και αναπαραγωγή κάθε είδους ήμερου οικόσιτου ζώου, αγροτικά, κατοικίδια συντροφιάς και ανήκοντα σε ειδικές κατηγορίες όπως τα άλογα, τα οποία θεωρούνται όπως και οι σκύλοι και οι γάτες κατοικίδια, ζώα άθλησης, αναψυχής, συντροφιάς αλλά και εργασίας.

Είναι απορίας άξιο γιατί τα ιπποειδή προστατεύονται από την Πολιτεία και περιλαμβάνονται στο Προεδρικό Διάταγμα 434 / 95 ως εγχώρια είδη “παραγωγής” ενώ οι ελληνικοί σκύλοι όχι.

Οι αυτόχθονες σκύλοι όχι μόνο προστατεύουν όλα αυτά τα ζώα, αγροτικά και παραγωγής, αλλά είναι και οι ίδιοι ζώα αγροτικά, κατοικίδια, ζώα άθλησης, αναψυχής, συντροφιάς, εργασίας και παραγωγής:

Είναι ζώα που παράγουν έργο και χρήμα, αφού είναι απαραίτητοι για τον βιοπορισμό των κτηνοτρόφων και την ασφάλεια των κοπαδιών, εισάγουν πολύτιμο οικονομικό κεφάλαιο στην χώρα μέσω των εξαγώγιμων προϊόντων που παράγονται με τις υπηρεσίες τους (και των σχετικών κονδυλίων που εισρέουν επίσης), αλλά και μέσω του κυνηγίου και της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής που τρέφει τον ελληνικό λαό, και υποστηρίζεται από τους ποιμενικούς σκύλους-φύλακες. Κακώς εξαιρούνται τα σκυλιά από την προστασία που παρέχει το Προεδρικό αυτό διάταγμα στα άλλα αυτόχθονα είδη: πρόκειται για οφθαλμοφανή αβλεψία, παράλειψη και νομοθετικό κενό, που πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να καλυφθεί.

Β. Προσβάλλει επίσης το περιεχόμενο του υπαρχοντος νόμου το συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη της χώρας στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, την προσωπική του ελευθερία και δημιουργικότητα (επιπλέον δε και αφού οι σκύλοι είναι ωφέλιμοι για το κοινωνικό σύνολο, προσβάλλει και το δικαίωμα του πολίτη να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μέσα από την ασχολία που επιλέγει ελεύθερα και να παράγει κοινωνικό έργο εκτρέφοντας ωφέλιμα ζώα συντροφιάς, εργασίας και υπηρεσιών – όπως σκύλους οδηγούς τυφλών, υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες, ή σκύλους φύλακες για την προστασία της οικογένειας και των ζώων του σπιτιού ή του αγροκτήματός του).

Γ. Προσβάλλει το δικαίωμα του πολίτη να συμβιώνει με κατοικίδια ζώα και να τα αναπαραγάγει στην κατοικία του, επομένως υπεισέρχεται στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου στον ιδιωτικό του χώρο, ο οποίος αποτελεί άσυλο.

Επιπλέον επεμβαίνει στο δικαίωμα του ατόμου να ανατρέφει και συναναστρέφει τα παιδιά του με σκύλους, η παρουσία των οποίων είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη ως πολλαπλά ωφέλιμη για την ψυχολογία των παιδιών, και επεμβαίνει στο δικαίωμα των γονέων να διδάσκουν και να παρέχουν στα παιδιά τους πολύτιμα μαθήματα υπευθυνότητας, βιολογίας και φιλοζωίας μέσω της από κοινού φροντίδας για τον θηλυκό σκύλο της οικογένειας και τα νεογνά του.

Δ. Ουδείς νόμος μπορεί να προσβάλλει προληπτικά το δικαίωμα του ατόμου να αναπαραγάγει το ζώο του όπως οι συμπολίτες του χωρίς να έχει ο πολίτης αυτός εκ των προτέρων παραβεί το νόμο. Εκ των προτέρων τιμωρία για αδίκημα που δεν έχει διαπραχθεί είναι αδιανόητη.

Τα “αδέσποτα” δεν προέρχονται από την σωματική ακεραιότητα των ζώων αλλά από την εγκατάλειψή τους. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται σωστά με σήμανση, καταγραφή και ποινές για τους παραβάτες. Επομένως ο προληπτικός ακρωτηριασμός των ζώων, που είναι κακοποίηση, βαναυσότητα και βασανισμός, είναι άχρηστος και περιττός.

Ε. Εφόσον το ζώο θεωρείται από το νόμο ζωική περιουσία ατομικής ιδιοκτησίας του κάθε πολίτη ο οποίος είναι καταχωρημένος σύννομα ως κηδεμόνας του, την οποία ουδείς δικαιούται να βλάψει, οι διατάξεις του σχεδίου νόμου αντίκεινται και στο σχετικό άρθρο του συντάγματος που προστατεύει την κατοικία, την ιδιοκτησία και την ατομική περιουσία.

Η υποχρεωτική στείρωση αποτελεί βλάβη του ζώου, επομένως προξενεί ζημία στην ζωική περιουσία και τα δικαιώματα του πολίτη και μάλιστα χωρίς την προβλεπόμενη από το σύνταγμα αποζημίωση.

ΣΤ’. Στο φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνεται βεβαίως και ο ζωικός πλούτος της χώρας, που το Σύνταγμα ρητά ορίζει ως υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός την προστασία του.

Οι μοναδικές, αναντικατάστατες και αυθύπαρκτες οντότητες των ελληνικών αυτοχθόνων φυλών ζώων και σκύλων επομένως, οι οποίες αποτελούν έμβιο τμήμα της βιοποικιλότητας και της ιστορίας του τόπου, γενετική δεξαμενή του είδους τους, ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά όλων των κατοίκων της Ελλάδας, παρόντων και μελλοντικών γενεών, προστατεύονται σαφώς από το άρθρο 24 του συντάγματος και αποτελούν προστατευόμενο δικαίωμα όλων των πολιτών να τις διατηρούν και να τις αναπαραγάγουν.

Ζ’. Η αφαίρεση υγιών οργάνων από ζώα (επέμβαση που στην ιατρική ονομάζεται ακρωτηριασμός) αντιβαίνει στο ιπποκρατικό αξίωμα “ὠφελέειν ἢ μὴ βλάπτειν”.

Οι μαζικές στειρώσεις και μάλιστα κηδεμονευόμενων ζώων χωρίς ιατρικό λόγο είναι παράνομη και εγκληματική πράξη (βασανισμός) που αντιβαίνει στις ελευθερίες των ζώων, βλάπτει την υγεία, την προσωπικότητα, την σωματική τους ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, την αυταξία, την ποιότητα ζωής τους και την φυσιολογική τους συμπεριφορά.

Προληπτική τιμωρία δε νοείται να επιβάλλεται σε νομοταγείς πολίτες, επειδή μερικοί παρανομούν. Η στείρωση είναι κακοποίηση (αφαίρεση υγιών οργάνων = ακρωτηριασμός) πολύ περισσότερο εκτεταμένη, βλαπτική, επικίνδυνη και επώδυνη από τον ακρωτηριασμό αυτιών ή ουράς.

Το κατοικίδιο ζώο δεν είναι παραβάτης για να τιμωρείται, και μάλιστα προληπτικά, με επεμβάσεις που βλάπτουν την υγεία, την ευημερία, την ποιότητα ζωής, την φυσιολογία, την ορμονική λειτουργία επομένως και την φυσική συμπεριφορά (5η ελευθερία των ζώων) και την μακροβιότητά του.

Το κατοικίδιο ζώο σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία υπόκειται στην κηδεμονία του ανθρώπου, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και καθήκον επομένως η διαχείριση των πληθυσμών οικόσιτων ζώων.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να διατηρούν και να αναπαράγουν κατοικίδια ζώα σύννομα, υπεύθυνα και σωστά.

Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα αυτά των πολιτών καθώς και την ζωική τους περιουσία, αλλά και γενικότερα τον ζωικό και φυσικό πλούτο της χώρας που δεν ανήκει σε κανέναν αποκλειστικά, ούτε δικαιούται κανείς να τον βλάπτει, αλλα οφείλουμε να τον παραδώσουμε ακέραιο στις επόμενες γενιές.

Ουδεμία κυβέρνηση έχει ούτε δικαιούται να θεωρεί αυθαιρέτως πως έχει λάβει δικαιοδοσία ή λαϊκή εντολή να ακυρώνει, να απεμπολεί, να προσβάλλει ή να θίγει τα δικαιώματα που ορίζονται από το Σύνταγμα για τα δικαιώματα των ζώων, που το Σύνταγμα έπρεπε να αναγνωριζει ως ισα με αυτά των Ελλήνων πολιτων και μάλιστα από τα άρθρα 4 και 5 που δεν υπόκεινται σε αναθεώρηση.

(Και ας πάψει επιτέλους η χρήση του αδόκιμου, απαρχαιωμένου, εξευτελιστικού, θρησκόληπτου και μεσαιωνικού όρου “αδέσποτο” και “δεσποζόμενο” που δηλώνει αντιλήψεις και προθέσεις δυναστών: δεν είμαστε αφέντες, δεσπότες, τύραννοι των ζώων – είμαστε κηδεμόνες ευφυών όντων με τη δική τους προσωπικότητα. Οι όροι που αρμόζουν στη σχέση ανθρώπου-σκύλου είναι κηδεμονευόμενος και ακηδεμόνευτος ή άνευ κηδεμόνος).

*Ομάδα Μελέτης & Έρευνας για την Αλωπεκίδα

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ