Προεχει Ποια Ζωη, Ειπες;

Ανάγνωση σε: 4 λεπτά

( English version below)

«Προέχει η ανθρώπινη ζωή», λένε..

Κάθε φορά που ξεσπάει φωτιά, πλημμύρα, πόλεμος ή οποιαδήποτε άλλη συμφορά, ομοβροντία από φωνές —στα κανάλια, στα ραδιόφωνα, στα κοινωνικά δίκτυα— σπεύδουν να διακηρύξουν το ίδιο δόγμα:

«Προέχει η ανθρώπινη ζωή».

Και ρωτάω:

Γιατί;

Με ποιο ηθικό αξίωμα;

Με ποια οντολογική δικαιοδοσία;

Με ποια υπαρξιακή ανωτερότητα, η ανθρώπινη ζωή κρίνεται ως ανώτερη και προέχουσα από τη ζωή κάθε άλλου όντος;

Με ποιο δικαίωμα ο άνθρωπος – αυτό το είδος που ξερίζωσε δάση, βίασε ποτάμια, βασάνισε ζώα, διέλυσε οικοσυστήματα – τολμά να κηρύσσει τον εαυτό του ως το ιερό μέτρο του κόσμου;

Αυτές τις μέρες, η Ελλάδα φλέγεται.

Οι ουρανοί έχουν μαυρίσει.

Χιλιάδες μη ανθρώπινα ζώα καίγονται ζωντανά – κυριολεκτικά.

Πτηνά καψαλισμένα πέφτουν από τον ουρανό.

Αλεπούδες, χελώνες, σκαντζόχοιροι, φίδια, σκίουροι , λαγοί, έντομα , νεογνά στις φωλιές τους– όλα πνίγονται στον καπνό, τρέχουν τρομοκρατημένα, χωρίς φωνή, χωρίς κάμερες, χωρίς hashtags.

Εκατοντάδες χιλιάδες ζωές , που δεν λογίζονται ΠΟΤΕ ως θύματα!

Δεν καταγράφονται ποτέ.

Δεν πενθουνται.

Δεν μνημονεύονται..

Και το μόνο που έχει να πει ο πολιτισμός μας είναι:

«Προέχει η ανθρώπινη ζωή».

ΟΧΙ!!!!!!!

Η ανθρώπινη ζωή ΔΕΝ προέχει.

Η ανθρώπινη ζωή έχει ήδη προαχθεί, εδώ και αιώνες, εις βάρος όλων των άλλων ζωών!

Η ανθρώπινη ζωή (ως κοινωνική /πολιτιστική δομή), στηρίζεται στην αιματοβαμμένη σπονδυλική στήλη της φύσης.

Στηρίζεται στο δέρμα, το γάλα, την σάρκα και τους χυμούς κάθε άλλου έμβιου όντος!

Η ανθρώπινη ζωή έχει οικοδομηθεί πάνω σε στάχτες, σε δάκρυα, σε πόνο ..

Έχει κάνει την ύπαρξη όλων των άλλων όντων αναλώσιμη πρώτη ύλη, για το κέρδος της, για την ευκολία της, για την διασκέδαση της!

Και συνεχίζει!.

Καταπατά, αφανίζει, βιάζει το φυσικό περιβάλλον και μόλις πιάσει η φωτιά, φορά το φωτοστέφανο του θύματος.

Ο άνθρωπος δεν είναι το θύμα.

Είναι ο θύτης!

Όταν λέτε «προέχει η ανθρώπινη ζωή», εννοείτε:

«Ας καεί το δάσος, αρκεί να σωθεί το εξοχικό».

«Ας καούν τα ζώα, αρκεί να σωθούν τα οχήματα, οι κεραίες, οι βίλες».

«Ας σιγήσει το δάσος για πάντα, αρκεί να μείνει ζωντανός ο άνθρωπος που το σκότωσε».

Πόση αδικία!

Οι πιο αθώοι, οι πιο ευάλωτοι, οι πιο βασανισμένοι, τα μόνιμα θύματα των ανθρώπινων έργων και επιλογων είναι τα μη ανθρώπινα ζώα.

Δεν ξεκίνησαν εκείνα τη φωτιά.

Δεν έφτιαξαν τις πολεοδομίες, τα αυθαίρετα, τα εργοστάσια, τις γραμμές υψηλής τάσης.

Δεν άφησαν τις γόπες τους στο χώμα, ούτε πέταξαν μπουκάλια που έγιναν φακοί συγκέντρωσης.

Δεν έκαψαν τα σπίτια τους.

ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΚΑΨΑΜΕ!

Αν πράγματι πιστεύουμε ότι κάθε ζωή έχει αξία, τότε ας σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε το ανθρωποκεντρικό ξόρκι της προτεραιότητας.

Αν πράγματι θεωρούμε εαυτούς ανώτερους, τότε ας δείξουμε ταπείνωση – όχι εξουσία.
Ας φροντίσουμε τους αδύναμους.

Ας λογοδοτήσουμε στους σιωπηλούς.

Ας βάλουμε μπροστά την ενσυναίσθηση, όχι το είδος.

Η ζωή προέχει.

Όχι η ανθρώπινη ζωή.

Η ζωή – κάθε μορφή της – έχει δικαίωμα να υπάρχει, να αναπνέει, να “καίγεται” από τον ήλιο, όχι από τα σπίρτα μας.

Και μέχρι να το καταλάβουμε αυτό, δεν είμαστε το είδος που κινδυνεύει αλλά αυτό που καταστρέφει!

WHICH LIFE, DID YOU SAY, COMES FIRST?

“Human life comes first,” they say…

Every time a fire breaks out, a flood, a war or any other disaster, a barrage of voices—on TV, the radio, social media—rushes to proclaim the same dogma:

“Human life comes first.”

And I ask:

Why?

By what moral authority?

With what ontological legitimacy?

With what existential superiority is human life declared above all other beings?

What right does the human—a species that has uprooted forests, raped rivers, tortured animals, dismantled ecosystems—have to proclaim itself the sacred standard of the world?

These days, Greece is burning.

The skies have blackened.

Thousands of non-human animals are burning alive. Literally.

Scorched birds fall from the sky.

Foxes, turtles, hedgehogs, snakes, squirrels, hares, insects, newborns in their nests—all suffocate in smoke, running in terror,
voiceless, camera-less, hashtag-less.

Hundreds of thousands of lives
that are never counted as victims.

Never recorded.

Never mourned.

Never remembered.

And all our so-called civilization has to say is:

“Human life comes first.”

NO.

Human life does NOT come first.

Human life has already been placed first, for centuries,
at the expense of every other life.

Human life (as a social and cultural construct) is built upon the blood-soaked spine of nature.

It feeds on the skin, the milk, the flesh, the juices of every other living being.
It is founded upon ashes, tears, and pain.

It has made the existence of all other creatures a disposable resource—for its profit, for its convenience, for its entertainment.

And it continues.

It trespasses, erases, rapes the natural world—and the moment the fire begins,
it wears the halo of the victim.

But the human is not the victim.
The human is the perpetrator.

When you say “human life comes first,” what you really mean is:

“Let the forest burn, as long as the summer house is saved.”

“Let the animals die, as long as the cars, antennas and villas survive.”

“Let the forest fall silent forever, as long as the man who killed it stays alive.”

How unjust.
The most innocent, the most vulnerable, the most tortured—
the permanent victims of human choices—are the non-human animals.

They didn’t start the fire.

They didn’t build cities or illegal homes or power lines.

They didn’t throw cigarettes on dry ground.

They didn’t toss glass bottles that turned into fire lenses.

**They didn’t burn their homes.

We did.

If we truly believe every life has value,
then we must stop repeating the human-centered spell of “priority.”

If we truly consider ourselves “superior,” then let us show humility, not dominance.

Let us care for the powerless.

Let us answer to the voiceless.

Let us put empathy before species.

Life comes first. Not human life.

Life—in all its forms—has the right to exist, to breathe,
to be burned by the sun, not by our matches.

And until we understand this,
we are not the species in danger—
we are the species that destroys.

Via Αστραδενη Μαρία Σκουρτα

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ