Βλάπτοντας ένα ζώο, πληγώνεις ένα παιδί!

Ανάγνωση σε: 6 λεπτά

Πάνω από το 70% των αμερικανικών νοικοκυριών με μικρά παιδιά έχουν κατοικίδια. Σε έρευνα της δεκαετίας του ’80, παιδιά ηλικίας 7 με 10 ετών στη λίστα των δέκα πιο σημαντικών προσώπων στη ζωή τους , κατά μέσο όρο ανέφεραν δυο κατοικίδια. Όταν ρωτούνταν «σε ποιόν πηγαίνεις όταν νιώθεις λυπημένος, θυμωμένος, χαρούμενος ή θες να μοιραστείς ένα μυστικό;» σχεδόν τα μισά πεντάχρονα παιδιά σε άλλη έρευνα ανέφεραν τα κατοικίδιά τους.

Ένας τρόπος να σκεφτείς το τι αντίκτυπο έχει η κακοποίηση των ζώων στα παιδιά είναι να αναλογιστείς όλες τις θετικές συσχετίσεις που προκύπτουν από την στενή σχέση ενός παιδιού με το κατοικίδιό του-ακόμα και εώς το να λάβει τελικά την πρώτη και ίσως πιο ήπια εμπειρία του θανάτου σαν φυσικό κομμάτι της ζωής- και μετά αντίστρεψέ τα έτσι ώστε όλα τα μαθήματα και οι συσχετισμοί να γίνουν αρνητικοί.

«Έρευνες δείχνουν ότι η κακοποίηση των ζώων θέτει τα παιδιά στον κίνδυνο να πληγούν από διαταραχές ωρίμανσης», γράφει η Louise van der Merwe, διευθύνουσα διαχειρίστρια της Human Education Trust σε άρθρο της στην Mail & Guardian , το Νοέμβριο του 2010.

«Θα νοιαζόμασταν περισσότερο για τα ζώα που υποφέρουν αν γνωρίζαμε τι ζημία μπορεί να κάνει αυτό στα παιδιά μας; Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η κακοποίηση των ζώων έχει καταλυτικό αντίκτυπο που θέτει τα παιδιά σε κίνδυνο πιθανών διαταραχών ωρίμανσης που περιλαμβάνουν την μειωμένη ικανότητα εκμάθησης και την κατάθλιψη.»

Πρόσφατες σκέψεις σχετικά με την σύνδεση της κακοποίησης ζώων και της κακοποίησης παιδιών αποκαλύπτονται σε ένα βιβλίο, που μόλις εκδόθηκε, με τίτλο ‘Η Σχέση Μεταξύ Κακοποίησης Ζώων και Ανθρώπινης Βίας’ που περιλαμβάνει έρευνα αιχμής από 36 διεθνείς ακαδημαϊκούς σε διάφορους τομείς όπως Κοινωνικές Επιστήμες, Εγκληματολογία, Εξελικτική Ψυχολογία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Εφαρμοσμένες Μελέτες για την παιδική ηλικία, Συμπεριφεριολογική Επιστήμη και Παιδικής Πρόνοιας. Το σύγγραμμα έχει συνταχθεί από τον Καθηγητή, Andrew Linzey, Διευθυντή του Κέντρου Δεοντολογίας για τα ζώα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και μέλους του τμηματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της έρευνας που αναφέρεται είναι η , σαν ντόμινο, σχεση της κακοποίησης ζώων και της βαναυσότητας. Ξεκινά όταν εμείς, ως ενήλικες, δεν σεβόμαστε, παραμελούμε, κακοποιούμε ή βλάπτουμε ένα ζώο. Κάνοντάς το αυτό, άθελά μας οδηγούμε τα παιδιά σε έναν ‘ολισθηρό δρόμο’ που μπορεί τελικά να βλάψει την νοητική τους υγεία. Η διαδικασία ξεκινάει με την απευαισθητοποίηση ή την απώλεια αισθημάτων, όποτε τα παιδιά γίνονται μάρτυρες αυτής της παραμέλησης, του τραυματισμού, της κακοποίησης ή του φόνου ενός ζώου και εν τούτοις παραμένουν αδιάφορα.

Το δεύτερο βήμα είναι όταν τα παιδιά εξοικειωθούν με τον πόνο και τα βάσανα που παρακολουθούν και τους γίνονται συνήθεια. Συνήθεια στην παραμέληση και την βαναυσότητα σημαίνει πως γίνονται ρουτίνα στην ζωή τους.

Σημαντικό είναι επίσης πως η απευαισθητοποίηση αντιτίθεται στην καίρια ανάπτυξη στην αρχή της παιδικής ηλικίας της ενσυναίσθησης. Η κατανόηση της φύσης της ενσυναίσθησης είναι απαραίτητη για να καταλάβουμε πώς η βία ενάντια στα ζώα επηρεάζει τα παιδια. Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να νιώθεις μαζί με ένα άλλο άτομο. Είναι πρόδρομος της συμπόνιας και της συμπονετικής συμπεριφοράς. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι θεωρουν την ενσυναίσθηση σαν δεικτη της υγιούς συναισθηματικής εξέλιξης σε παιδιά και ενηλίκους.Θεωρείται το βασικό ‘συστατικό’ πάνω στο οποίο χτίζονται κοινωνίες κοινωνικά ικανές, δεμένες, πλήρεις, συνεργατικές, βιώσιμες και ειρηνικές.

Σε αντίθεση, έλλειψη ενσυναίσθησης οδηγεί σε απανθρωποποιήση επειδή εμποδίζει την συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών ετσι ώστε οι δυνατότητες τους ως συναισθηματικά ώριμοι ενήλικες να μην υλοποιηθουν.

Η φυσική ανάπτυξη της ενσυναίσθησης παρεμποδίζεται από την διαδικασία της απευαισθητοποίησης.

Αυτό που γίνεται εμφανές από το ‘Σχεση Μεταξυ της Κακοποίησης των Ζωων και της Ανθρώπινης Βίας’ είναι ότι οι επιστήμονες τώρα δηλώνουν ότι η κακοποίηση των ζώων, εξαιτιας της δυνατοτητας της να βλάψει την συναισθηματική εξέλιξη, είναι ένα είδος παιδικής κακοποίησης που μπορεί να οδηγήσει σε ισόβια αναπηρία περιλαμβάνοντας
-μειωμένη ικανότητα μάθησης
-ανικανότητα δημιουργίας ή διατήρησης ικανοποιητικών κοινωνικών σχέσεων, απρεπή συμπεριφορά και/ή συναισθημάτα
-κατάθλιψη

Επιπλέον, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλαβει κανείς ότι ενήλικες που είναι ‘υπο-ανεπτυγμένοι’ συναισθηματικά, θα καταφύγουν πιο γρήγορα στη βία για να επιλύσουν προβλήματα.

Εάν την αποδεχτούμε, τότε, αυτή η καταχρηστική και καταπιεστική συμπεριφορά απέναντι στα ζώα είναι τραυματική για τα παιδιά και αποσταθεροποιητική δυναμη στις κοινότητες και την κοινωνία , που θα ψάξουμε για μια επείγουσα και βιώσιμη λύση για τη διαβόητη ανθρώπινη απανθρωπιά στη μη-ανθρώπινη ζωή;

Τα ζώα στη ζωή των κακοποιημένων παιδιών.

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Κτηνιατρικό Σύλλογο

Το 64.11% των νοικοκυριών με παιδιά κατω των 6 χρόνων και το 74,8% των νοικοκυριών με παιδια άνω των 6 χρόνων εχουν κατοικίδια ζώα.

Τα κακοποιημένα παιδια πιθανότερα από τα μη κακοποιημένα χρησιμοποιούν τα κατοικίδια τους ως μεταβατικά αντικείμενα σε περιπτώσεις μοναξιάς ή στρες και βλέπουν τα ζώα τους σαν το μοναδικό αντικείμενο αγάπης. Εν τουτοις, τα κακοποιημενα παιδια εχουν τριπλάσια πιθανοτητα από τα μη κακοποιημενα να είχαν κατοικιδιο που εχει πεθανει, και διπλάσια πιθανότητα αυτοί οι θάνατοι να ήταν εσκεμμένοι. Το 38% των κακοποιημένων νέων αναφέρουν πως τα κατοικίδιά τους ειχαν κακομεταχειρηστεί.

Το 86% των φυλακισμένων βίαιων παραβατών είχε κατοικίδια ως παιδιά , το 60% των οποίων είδαν αυτά τα κατοικίδια να τους τα απομακρύνουν ή να βιώνουν τραυματικούς θανάτους.

Ο Κύκλος Της Βίας
Η βαναυσότητα στα ζώα και η βία προς τους ανθρώπους μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, τα θύματα και στις δυο περιπτώσεις είναι έμβια όντα, νιώθουν πόνο και βιώνουν δυστυχία και μπορεί να πεθάνουν από τα τραυματά τους.

Μεχρι πρόσφατα, όμως, η βια απέναντι στα παιδία και τους ηλικιωμένους και αλλα είδη ενδο-οικογενειακής βιας θεωρούνταν άσχετη με τη βια προς τα ζώα. Μια συσχέτιση εχει καθιερωθεί τώρα μεταξυ κακοποιησης ζώων,ενδοοικογενειακής βιας και αλλων ειδών κοινωνικής βίας. Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών δείχνει ότι άνθρωποι που διαπράττουν πράξεις βαναυσότητας προς τα ζώα σπάνια σταματούν εκεί. Δολοφόνοι και άτομα που βιαιοπραγούν προς το σύντροφο τους ,τα παιδιά ή άλλους ανθρώπους , συχνα έβλαπταν ζώα στο παρελθόν.

Η ιστορία είναι γεμάτοι με serial killers των οποίων οι βίαιες συνήθειες αρχικά κατευθύνθηκαν προς τα ζώα

Οι πυροβολισμοί στα σχολεία την περίοδο 1997-2001 στα μερη Pearl, MS, West Paducah, KY, Jonesbobo, AK, Springfield, OR, Littleton, CO, Conyers, GA, and San Diego, CA ΟΛΟΙ εχουν ένα κοινό στοιχείο. Πριν τους φόνους των συμμαθητών και των καθηγητών τους, ΟΛΑ αυτά τα αγόρια που μετείχαν στους πυροβολισμούς είχαν εκτελέσει πράξεις βιας προς ζώα,όπως πυροβολούσαν σκυλιά, έβαζαν φωτία σε γάτες, ανατίναζαν αγελάδες και σκότωναν άλλα μικρά ζώα, πριν σκοτώσουν ανθρώπους.

Ο Albert De Salvo, ‘ο στραγγαλιστης της Βοστώνης’ σκότωσε 13 γυναίκες. Όταν ήταν μικρός έβαζε γάτες και σκύλους σε τελάρα και έριχνε βέλη ανάμεσα στις σχισμές για να τα σκοτώσει.

Ο Ted Bundy, ήταν κατ εξακολούθηση βιαστής και δολοφόνος τουλαχιστων 30 γυναικών. Ως νεος βασάνιζε και σκότωνε ζώα

Ο Jeffrey Dahmer, σκότωσε και φερθηκε σαν κανίβαλος σε τουλαχιστον 17 άτομα. Ως νεος, σκότωνε και εβαζε τα κεφάλια σκυλιών και γατιών σε ραβδιά.

Ο Dennis Rader, ο ΒΤΚ δολοφόνος στη Γουιτσιτα, σκότωσε τουλαχιστον 10 άτομα. Κακοποιούσε και σκότωνε ζώα για εξάσκηση πριν σκοτώσει ανθρώπους.

«Η βαναυσότητα προς τα ζώα είναι προγνωστικό μέσο της βιαιης συμπεριφορας, και είναι τοσο καλο προγνωστικό όσο έχω δει» λεει ο William Ritter, Εισαγγελέας στο Ντένβερ, Κολοράντο. Η ανθρωπολόγος Margaret Mead εχει γράψει ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί είναι να του πληγώσεις το ζώο και να μην το ‘πληρώσεις’.

Oι άνθρωποι που κακοποιούν ζώα δεν είναι μόνο επικίνδυνοι για τα ζώα-θύματά τους αλλά και για τους ανθρώπους. Κυριολεκτικά, όλοι οι μαζικοί δολοφόνοι και τα παιδιά που πυροβολούν στα σχολεία τα τελευταία χρονια είχαν προηγουμένως ασκήσει πράξεις βίας σε ζώα. Όταν ρωτήθηκε το F.B.I. για το πόσοι μαζικοί δολοφόνοι είχαν ιστορικό κακοποίησης ζώων, η απαντηση ηταν «Η σωστή ερώτηση θα επρεπε να είναι ποσοι δεν είχαν τετοιο ιστορικο»
Πράξεις βίας προς ζώα από παιδιά είναι δείκτης διαταραχής διαγωγής και εκδηλώσεις του κύκλου βίας ανάμεσα στις γενιές, που οι ερευνητές μόλις τώρα αρχίζουν και καταλαβαίνουν.

Επειδή αυτοί που κακοποιούν στοχεύουν σε αδύναμους, τα εγκλήματα ενάντια σε ζώα, συντρόφους, παιδιά και ηλικιωμένους συχνά πάνε μαζί. Παιδιά που κακοποιούν ζώα μπορεί να επαναλαμβάνουν το ‘μάθημα’ που έμαθαν σπίτι τους. Όπως οι γονείς τους, αντιδρούν στο θυμό ή την απογοήτευση με βία. Η βία τους στοχεύει στο μοναδικό μέλος της οικογένειας που είναι πιο ευάλωτο από αυτά, το ζώο.

Τι γίνεται με τα παιδιά που μεγαλώνουν σε χώρες που η κακοποίηση των ζώων και ακόμα οι φόνοι ζώων είναι καθημερινό τμήμα της ζωής;

Σε κάποιες Νότιες και Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες, ειδικά σε χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σερβία , η Ουκρανία και κάποιες ακόμα τα παιδιά άθελά τους γίνονται μάρτυρες κακοποίησης ζώων, πολλές φορές σε καθημερινή βάση.

-βλέπουν τον ‘μπόγια’ να μαζεύει βίαια τα σκυλιά από τους δρόμους

-σκύλους και γάτες να δηλητηριάζονται και τα παιδιά συχνά τα βλέπουν να πεθαίνουν υποφέροντας.

-βλέπουν αδέσποτους σκύλους να πέφτουν θύματα των πιο απαίσιων πράξεων βαναυσότητας όπως μαχαιρώματα, πυροβολισμοί, ξυλοδαρμοί, πνίξιμο ακόμα και κάψιμο μέχρι θανάτου.

-βλέπουν σκύλους αλυσοδεμένους έξω σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Αναγκασμένους να ζουν στο τέλος της κοντής τους αλυσίδας χωρίς ανθρώπινη αλληλεπίδραση, χωρίς κατάλληλο φαγητό, νερό και φροντίδα. σκυλους που τους αφήνουν να φυτοζωούν μέχρι τελικά να πεθάνουν

-άρρωστα, ηλικιωμένα και πεινασμένα άλογα και μαιμούδες συχνα να τα χτυπούν για να κάνουν μία τελευταία προσπάθεια

Βλέποντας όλα αυτά, τα παιδιά κυριολεκτικά μουδιάζουν στα βάσανα των έμβιων όντων. Η διαδικασία ξεκινά με την απευαισθητοποίηση ή την απώλεια συναισθήματος, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν την παραμέληση, τον πόνο, το να βλάπτουν ή να σκοτώνουν ένα ζώο και αυτά να παραμένουν αδιάφορα.

Το δεύτερο βήμα είναι όταν τα παιδιά εξοικειωθούν με τον πόνο και τα βάσανα που παρακολουθούν και τους γίνονται συνήθεια. Συνήθεια στην παραμέληση και την βαναυσότητα σημαίνει πως γίνονται ρουτίνα στην ζωή τους.

Η κακοποίηση των ζώων γίνεται κάτι ‘φυσιολογικό’ και το επόμενο βήμα –να κακοποιήσουν τα ίδια ένα ζώο- είναι πολύ κοντά.