Η Sota θα ζει μέσα απ’τους αγώνες μας

Ανάγνωση σε: 2 λεπτά

Λίγα λόγια για την καταπίεση άστεγων ανθρώπινων ζώων και μη στο αστικό περιβάλλον, με αφορμή τη δολοφονία της σκυλίτσας Sota στη Βαρκελώνη την περασμένη εβδομάδα.

Μια από τις περασμένες γιορτινές, φωτισμένες γεμάτες ευχές και θαλπωρή μέρες, μπάτσος στη Βαρκελώνη δολοφονεί τη σκυλίτσα Sota σε ένα παγωμένο πεζοδρόμιο της στολισμένης πόλης. Ένας άντρας της καταλανικής αστυνομίας με τη μικροεξουσία και αλαζονία που του παρέχει η στολή του και η μίζερη δουλειά του, ζητά από έναν νεαρό άστεγο να του δείξει την ταυτότητά του. Απ’ό,τι φαίνεται η Sota, η σκυλίτσα που συντρόφευε τον φίλο της και τον προστάτευε στα δύσκολα, δε συμπαθούσε τους μπάτσους, καθώς είχε ήδη αρχίσει να γαυγίζει θυμωμένα και να δαγκώνει το χέρι του μπάτσου. Τότε, ο μπάτσος την πυροβολεί και τη σκοτώνει ακαριαία, υποστηρίζοντας πως απειλούταν από εκείνη η σωματική του ακεραιότητα. Ο φίλος της Sota συλλαμβάνεται επί τόπου . Υπάρχουν διαφόρων ειδών ερμηνείες για το πώς ακριβώς έγινε το περιστατικό, αλλά για εμάς καμία σημασία δεν έχει, καθώς δεν πρόκειται να δώσουμε ελαφρυντικά στο δολοφόνο.

Μας είναι γνωστή από διάφορες ιστορίες, εμπειρίες και δυσάρεστα περιστατικά η στάση του κράτους απέναντι στους άστεγους, ειδικά στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Την ίδια στιγμή που οι καλόψυχες κυβερνήσεις βροντοφωνάζουν με εγωπάθεια πως υπάρχουν ζεστοί χώροι στην πόλη όπου οι άστεγοι μπορούν να φάνε ένα πιάτο γιορτινό φαγητό, άστεγος συλλαμβάνεται και χάνει ό,τι πολυτιμότερο έχει, την καλύτερή του φίλη. Η αποπροσωποποίηση και η παγερή αντιμετώπιση των αστέγων που «χαλάνε την αισθητική της χριστουγεννιάτικης πόλης» από τους μπάτσους δεν είναι κάτι καινούριο. Όπως καινούρια δεν είναι και η εχθρικότητα του αστικού περιβάλλοντος για τα μη ανθρώπινα ζώα. Καρφιά και κάγκελα σε παγκάκια για να μην μπορούν να κοιμηθούν άστεγες, υποκλίσεις της αστυνομίας σε κάθε μεγαλομανή μικροεπιχειρηματία που του χαλάει η πρόσοψη του μαγαζιού εάν κάθεται εκεί κάποιος, σκούπες σε περιοχές όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι τοξικοεξαρτημένοι ή άστεγοι –όπως οι σκούπες στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα-, διωγμοί και υποτιμητικά σχόλια αστέγων από τα λεωφορεία και το μετρό, φτυσίματα, κλωτσιές ή επιφανειακά συμπονετικά βλέμματα καλοβολεμένων περαστικών. Απαγόρευση τετράποδων φίλων σε πολλούς χώρους πρασίνου των πόλεων, πολλοί σιωπηροί θάνατοι αρουραίουν, γατιών και σκύλων που ζουν αλήτικα στις λεωφόρους. Φόλες σε σοκάκια, δολοφονίες και νεκρά μη ανθρώπινα ζώα σε κάδους από τα μίζερα χέρια ηλίθιων αντρών που κοινωνικοποιούνται με το να εκφράζουν γελοιωδώς τη δύσμοιρη αρρενωπότητά τους. Μπόγιες που μαζεύουν τα τετράποδα και τα δολοφονούν «για να καθαρίσει ο τόπος».

Η δολοφονία της σκυλίτσας στην Ισπανία είναι ακόμα μια από τις πολλές. Η Sota ήταν ένα ακόμα θύμα του καθημερινού μας πολέμου με το κράτος και την κυριαρχία. Έπεσε στη μάχη όπως θα πέσουν κι άλλα κατά τη διάρκεια του αγώνα για την ολική απελευθέρωση. Μας θύμισε όμως πως ο αγώνας αυτός –αν και δύσκολος- είναι ένας αγώνας που πρέπει να δοθεί.

μέχρι όλα να είναι ελεύθερα

δαμάλα fera