Μια υπέροχη φωνή, μια μοναδική παρουσία, μια απίστευτα δυνατή ύπαρξη, μια φιλοζωη ακτιβιστρια, μια γυναίκα που πάλεψε με τον καρκίνο και τον νικούσε για δεκαετίες, εγινε αστεροσκονη

Ανάγνωση σε: 5 λεπτά

Άλλο ένα κομμάτι από τα νιάτα μας, η Ολίβια Νιούτον Τζον πήρε τη θέση της ανάμεσα στα αστέρια του ουρανού!

Είναι συγκινητικές οι λέξεις αποχαιρετισμού απο τους ακτιβιστες του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Νιωθουμε τεραστια θλιψη για την μεγαλη απωλεια της…

Την θαυμάζαμε πολύ, οχι μονο για το πολυπλευρο καλλιτεχνικο της ταλεντο, αλλα και ως φιλανθρωπη και κυρίως για τον ακτιβισμο της για την υπερασπιση των δικαιωματων ολων των ζωων που λατρευε στην κυριολεξια και ιδιως για το κομμάτι της μάχης της με τον καρκίνο!

Δεκαετίες ολόκληρες πολεμούσε την επάρατη νόσο.

Τεράστιες ηταν και ειναι οι φιλανθρωπικές δαπάνες για όσους νοσούσαν και νοσουν από καρκίνο και δεν είχαν/εχουν χρήματα για να πολεμήσουν την νόσο.

Άξιοι θαυμασμού όσοι ζουν, ή έζησαν, ή επέζησαν, αλλα και οσοι εχασαν τη μαχη από καρκίνο!

Είναι πράγματι μια πολύ θλιβερή μέρα, αλλά δεν νομίζουμε ότι η Olivia θα ήθελε να είμαστε λυπημένοι.

Ο αφρώδης χαρακτήρας της ήταν μεταδοτικός, το χαμόγελό της φώτιζε ένα δωμάτιο, η ομορφιά της ήταν τόσο βαθιά, θα ήθελε όλοι να χαμογελάμε, να γελάμε και να τη θυμομαστε με αγάπη.

Η Olivia ήταν μια παθιασμένη φιλόζωη και ακτιβίστρια.

Το 1978 η Olivia έκανε τα έντονα συναισθήματά της να ακουστούν σε όλο τον κόσμο, σε σχέση με την βαναυση σφαγή των δελφινιών στην Ιαπωνία.

Ακύρωσε την τρίτη της εμφάνιση σε μια sold out περιοδεία συναυλιών στο Τόκιο, αφηνοντας την απογοήτευση των πολύ πιστών Ιάπωνων θαυμαστών της, όταν αποκάλυψε ότι οι Ιάπωνες ψαράδες σκότωναν δελφίνια (ακόμη και σήμερα) που έλεγαν ότι βλάπτουν τα προς το ζην.

Η Δήλωση της ηταν:

“Ήμουν αναστατωμένη για τα περιστατικα. Απλώς ακύρωσα την περιοδεία μου επειδή ήμουν αναστατωμένη. Ήταν μια συναισθηματική απόφαση”, είπε τοτε στους δημοσιογράφους.

Αυτό δεν ήταν το μόνο πράγμα που έκανε η Olivia και την έκανε πολύ ξεχωριστή για μας .

Δεν ήταν το ταλέντο της, η ομορφιά της και τα μαύρα κολλητα παντελόνια που φορούσε στο Grease, που αιχμαλώτισαν την καρδιά μας.

Ηταν η συμπόνια, η φροντίδα και το ενδιαφέρον της για όσους δεν έχουν φωνή.

Μια τεράστια καρδιά και ένα αξιοσημείωτο ταλέντο, χαθηκε, αλλα δεν θα ξεχαστει ποτε.

Η Olivia ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, που έκανε μια τέτοια διαφορά στον κόσμο και είχε τόσο θετική επιρροή σε τόσα πολλά επίπεδα σε πολλές χιλιάδες ζωές ανθρώπων και ζώων, ειδικά εκείνων που άγγιξαν οι αντιξοότητες.

Αυτό είναι ένα τραγούδι που έγραψε η Olivia για την αγάπη της για τα δελφίνια, το οποιο λατρευουμε!

Ειναι κριμα που δεν εκανε μεγάλη επιτυχία και τολμουμε να πουμε, ότι πολλοί από εσάς δεν το έχετε ακούσει ποτέ, αλλά ήταν μεγάλη επιτυχία για μας.

Η αγάπη της για αυτά τα καταπληκτικά ζώα ήταν παρόμοια με τη δική μας. Εγινε η σύνδεση.

Δείτε τους Αγγελους της Θαλασσας να παίζουν στο φως του φεγγαριού…

Δείτε τους να χορεύουν στον ήλιο…

Είναι τα παιδιά της ελευθερίας – Ολοι!

Όπως νοιάζονται ο ένας για τον άλλον…

Χωρίς ερώτηση, ή αιτία…

Τους αξίζει να θεωρούνται ως πηγή αγάπης!

Στο μυαλό τους υπάρχουν απαντήσεις…

Και με τον καιρό θα μάθουμε…

Ποια είναι η αλήθεια για όλα όσα δεν ξέρουμε…

Δεν έχουν χώρο για μίσος…

Αν και έχουν υποφέρει πολύ…

Από τη φυλή που αποκαλούμε ανθρώπους-που φοβούνται την αγάπη…

Αν μπορουσαμε μόνο να βοηθήσουμε, να διορθώσουμε ένα λάθος…

Με το τραγούδι των δελφινιων μας…

Τότε θα έχουμε κάνει, αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε…

Αν μπορουμε να ενημερώσουμε μόνο έναν άνθρωπο…

Να αναλαβουμε την Φροντίδα ενός ατόμου….

Τότε θα έχουμε κάνει αυτό που σου υποσχεθηκαμε…

Ας ελπίσουμε να μην είναι πολύ αργά…

…Και ότι μπορούμε να το διορθώσουμε…

Όλος ο πόνος που έχουμε υποστεί σε έναν φίλο…

Γεννηθήκαμε με την ελευθερία μας…

Γεννηθήκαμε με την αλήθεια…

Θα μπορούσαμε να επιλέξουμε – να αγαπήσουμε…

Να αγαπάς…

Μια καρδιά τόσο μεγάλη δεν πεθαίνει ποτέ …

https://www.youtube.com/watch?v=zr3lIPbWhMU

See them play in the moonlight
Watch them dance in the sun
They’re the children of freedom–everyone
As they care for each other
With no question or cause
They deserve to be treasured as a source of love
In their minds there are answers
And in time we will know
What the truth is about all we don’t know
They have no room for hatred
Though they’ve suffered much pain
From the race we call human–who are afraid of love
If I can only help to right a wrong
With my dolphin song
Then I’ll have done what I set out to do
If I can only make one man aware
One person care
Then I’ll have done what I promised you
Let us hope it’s not too late
And that we can amend
All the pain we have suffered on a friend
We were born with our freedom
Oh we were born with the truth
Then why do we abuse it
We could choose–to love,
to love.
A heart that big never dies

Αναπαυσου σε αιώνια ειρήνη και να κολυμπας ελεύθερη με τα δελφίνια του Παραδεισου, αγαπημενη μας Ολιβια.

Καλό ταξίδι στο Φως, πανεμορφο πλασμα, εσωτερικα και εξωτερικα …

Εφυγες με ενα χαμογελο, οπως εκανες παντα… Ενα μεγαλο κομμάτι της ζωής μας, που δεν θα ξεχαστει ποτε…

©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ