Οργή για τα τέρατα… Θλίψη και πόνος για τα ζωάκια, τα δάση, τα βουνά… Ολα μεσα μας ουρλιάζουν

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

Όσοι έχετε δένδρα στις αυλές των σπιτιών σας και απολαμβάνετε τη δροσιά και την ομορφιά τους, ακούτε τα τιτιβίσματα των πουλιών ανάμεσα στα φύλλα τους, χαίρεστε τα βράδια του χειμώνα το πιο ωραίο, μελωδικό κονσέρτο με τον αέρα, που περνά μέσα από τα κλαδιά και τα φύλλα τους, αναπνέετε και ζείτε με το οξυγόνο, που παράγουν, τιμείστε τα όσο μπορείτε τώρα, αγαπήστε τα, φυλάξτε τα στη μνήμη σας!

Αύριο, δεν θα είναι παρά μαύρα κουφάρια, θύμησες μιας ζωής, που χάθηκε άδοξα, ανυπεράσπιστα, ανέντιμα!

…Και όσο για τα ζώα και τα πουλιά, που καίγονται κι ας μην ακούμε την κραυγή απόγνωσής τους κι ας μη νιώθουμε την αγωνία τους κι ας μη βλέπουμε τη σάρκα τους να κατασπαράζεται από τις φλόγες υποφέροντας, κάποτε θα καταλάβουμε πως και η δική τους ζωή έχει μεγάλη αξία, ουσία και νόημα!

Κάθε χρόνο, ο ίδιος πόνος!

Κάθε καλοκαίρι, ο ίδιος θρήνος!

Για τα οικόπεδα, για τις ανεμογεννήτριες, για το κέρδος και υποτίθεται για την ανάπτυξη!

Αλίμονο!

Κάποιος, κάτι πρέπει να καεί, μορφές ζωής να αφανιστούν, η φύση να καταστραφεί για να εισπράξουμε, να κερδίσουμε τι;

Θλίψη! Μόνο θλίψη!

Πολύ σύντομα θα ψάχνουμε εγκυκλοπαίδειες και φωτό, για να μην ξεχνάμε πως ήταν δέντρα και φυτά…

… Και εμείς, άντε και θα έχουμε κάποιες μνήμες…

Τα παιδιά και τα εγγόνια μας όμως, θα ψάχνουν πληροφορίες στο διαδίκτυο, πως ήταν η γη πριν τις ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά πάνελ…

Σκεφτομαστε να φτιάξουμε ένα άλμπουμ με φωτό…

Ατελειωτος Πόνος και Οργή, που δεν μπορούν να περιγραφουν πλέον με λόγια…

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ