Τα ζώα, τα αιώνια θύματα της ανθρωποτητας… Η επιστράτευση και η εργαλειοποίησή των ιπποειδών από τον ελληνικό στρατό στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ανάγνωση σε: 2 λεπτά

“Oι αφανείς ήρωες του έπους 1940″

Τα 125.000 μουλάρια, γαιδούρια και άλογα , οι αχώριστοι σύντροφοι και “βοηθοί” του ανθρώπου!!-

Τα μόνοπλα (γαϊδούρια, μουλάρια και άλογα), κυρίως όμως τα μουλάρια, ήταν η κινητήρια δύναμη του Ελληνικού Στρατού.

Πίσω από αυτά, υπήρχε ένας ολόκληρος ανθρώπινος μηχανισμός, που φρόντιζε για τη διατροφή τους, το πετάλωμα, τα σαμάρια, τα χαλινάρια, τους αναβολείς, ακόμη και για αδιάβροχα και κουβέρτες για την προστασία τους, καθώς και για τον εξοπλισμό τους με ειδικούς ιμάντες για την μεταφορά όπλων, όλμων, κανονιών και άλλων πυρομαχικών.

Oι μονάδες στις οποίες υπάγονταν τα μουλάρια, ήταν οι Λόχοι Ορεινών Μεταφορών και στη στρατιωτική ονομασία λέγονταν χάριν συντομίας, Λ.Ο.Μ.

Συνήθως το κάθε μουλάρι είχε ως υπεύθυνο φροντιστή, ένα φαντάρο, ο οποίος φρόντιζε για τη διατροφή του ζώου, τον καθαρισμό του, τη φόρτωσή του, το ξεφόρτωμά του και ανάφερε για την ανάγκη πεταλώματος, κτηνιατρικού ελέγχου, ή άλλων φροντίδων.

Οι άνδρες αυτοί, φρόντιζαν ιδιαίτερα και για την καθαριότητα του ζώου.

Κατά τις επιθεωρήσεις του Λόχου, ο υπεύθυνος αξιωματικός που περνούσε μπροστά από τον ημιονηγό (μουλαρά), κρατούσε ένα λευκό μαντήλι και δοκίμαζε να δει πόσο καθαρό είναι το ζώο, τρίβοντάς το στο σώμα του!

Ο συγγραφέας, Άγγελος Τερζάκης, στο βιβλίο του «ΑΠΡΙΛΗΣ», τονίζει με υπερηφάνεια αλλά και πικρία, ότι τον πόλεμο του ΄40 οι Έλληνες «τον έβγαλαν πέρα με τα ίδια μέσα του 1912, το φανταράκι, το πεζό και το μουλαράκι».

Μ” αυτά πολέμησαν τους πολιτισμένους επιδρομείς, οι οποίοι διέθεταν φοβερά, για την εποχή, πολεμικά μηχανοκίνητα μέσα.

(Τερζάκης Άγγελος «ΑΠΡΙΛΗΣ» Αθήνα 1946)

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού, μας πληροφορεί ότι 125.000 άλογα και μουλάρια, είχαν επιταχθεί μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1940.

«Άπασαι αι ανωτέρω μονάδες του τε προς Αλβανίαν και Βουλγαρίαν θεάτρου επιχειρήσεως, μετά των μη μεραρχιακών τοιούτω και των εν γένει υπηρεσιών, ανήρχοντο περίπου εις 300.000 άνδρας και 125.000 κτήνη».

(Δ.Ι.Σ./Γ.Ε.Σ. «Ο ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ – Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ» Αθήναι 1960)

Αυτά τα ζώα του αλβανικού μετώπου, που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά κυρίως όπλων και πυρομαχικών, πάνω στα δύσβατα βουνά της Αλβανίας και υπό τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, έγραψαν τις δικές τους σελίδες δόξας, μαζί με τους ηρωικούς ημιονηγούς τους (μουλαράδες) που ξεχάστηκαν, ως φαίνεται, από όλους μας.

Ο πόλεμος με την Ιταλία κόστισε στην Ελλάδα περίπου 13.600 στρατιώτες νεκρούς, ενώ χιλιάδες έμειναν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή, από κρυοπαγήματα και σοβαρούς τραυματισμούς.

… Και όπως ήταν φυσικό, άφησε πίσω του χιλιάδες ορφανά ανήλικα παιδιά και έρημες οικογένειες, χωρίς στήριγμα που δυστυχώς έπεσαν θύματα ανθρώπινης εκμετάλλευσης.

Θύματα όμως του παραπάνω πολέμου υπήρξαν τα άλογα και τα μουλάρια, οι αχώριστοι σύντροφοι και βοηθοί του ανθρώπου της υπαίθρου, που επιτάχθηκαν από τον στρατό για να μεταφέρουν τα εφόδια στην πρώτη γραμμή.

Πολλά απ” αυτά τα ηρωικά ζώα γκρεμίστηκαν κατά το διάβα τους, σε βαθιές χαράδρες, ή σκοτώθηκαν από τα εχθρικά πυρά, ή δεν άντεξαν στην πείνα και στις αφάνταστες κακουχίες.

Πολύ λίγα ζώα γύρισαν πίσω.

… Και όσα από αυτά γύρισαν, τα περισσότερα ήταν σακάτικα, καχεκτικά με λίγη ζωή μέσα τους.

Αυτά τα ηρωικά ζώα, υπερήφανα, ακούραστα, μουσκεμένα από την βροχή και το χιόνι μετέφεραν τρόφιμα και πυρομαχικά στον μαχόμενο Στρατό μας.

…Και οι στρατιώτες – ημιονηγοί, έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά, όταν έχαναν τους πιστούς αυτούς συντρόφους
τους.

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ