Σημερα καίγεται το αύριο…Το τίποτα στο τώρα

Ανάγνωση σε: < 1 λεπτό

Σήμερα καίγεται το αύριο.
Στην εντατική το οξυγόνο.
Κι όλα του κόσμου τα πουλιά,
δακρυβρεκτα σκύβουμε πόνο.

Ο άνθρωπος ούτε μιλια.
Χασκωντας θέαμα κοιτάζει.
Και η φωτιά κρατεί γερά.
Τον βλεπει και χλευάζει.

Σήμερα, χθες, και αύριο.
Τα ίδια και τα ίδια.
Τη λύση δεν τη βρίσκουνε
Μόνο, αποκαιδια…

Οι ποιητές ευαίσθητοι
Το γράφουν το φωνάζουν
μα οι κυβερνήσεις αμέριμνα
στις θέσεις τους λουφάζουν…

Οι φωτιές στα μάτια, στα αυτιά, οι κραυγές των συμπολιτών σου, που παρακολουθούν αδύναμοι να καίγεται το σήμερα, το αύριο,
οι ψυχές τους.

Ακουν τις κραυγές των ζώων, των πουλιών, το τρίξιμο των δένδρων, που παραδίδουν τις ψυχές τους στον δικό τους θεό, στον δρόμο για τον δικό τους παράδεισο.

Το λίγο νερό που ρίχνουν τα ελικόπτερα, μηδενική βοήθεια.

Τα δάση καίγονται.

Ομως, όλα τα δάση δεν έχουν την ίδια αξία, όπως και οι ανθρωποι που έγιναν Ευρωπαίοι μετανάστες.

Γιατί βλέπεις αυτά συμβαίνουν σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Στην ίδια τους την πατρίδα.

Μπορείς να συνεχίσεις έτσι τη ζωή σου;;;

Χτίσε ξανά το σπίτι σου, πάνω στα αποκαιδια και γύρω σου η απελπισία σε όλο της το μεγαλείο.

Χωρίς πουλιά, χωρίς τζιτζίκια, χωρίς τα ζωάκια, που σε συντρόφευαν στα γύρω μονοπάτια τις ώρες της δουλειάς.

Αν αυτό που σου προσφέρουν είναι η προηγούμενη ζωή σου, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις έτσι.

Ποιος μπορεί άραγε;;;

Το έγκλημα μετά και τις φωτιές στον Έβρο και στην Παρνηθα, έγινε Δ ι α ρ κ ε ι α ς.

Κατά συρροή Δ ο λ ο Φ ο ν ο ι.

…Και πάει λέγοντας…

©️ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ