Από τα καλύτερα διδάγματα γι’ αυτούς που κατατρέχουν και βασανίζουν τα ανήμπορα ζώα…

Ανάγνωση σε: 2 λεπτά

Αναρωτιομαστε όμως: Θα το καταλάβουν???

Περαστε οσο περισσοτερο χρονο μπορειτε με τους χνουδωτους φιλους σας. Η απωλεια ποναει περισσοτερο απο οσο μπορουν να περιγραψουν οι λεξεις. Δυστυχως…

Μακαρι να ξαναβρεθουμε με τα πλασματα μας… Aυτος θα ειναι και ο αληθινος παραδεισος!

Ενας γερος με τον σκυλο του περπατουσαν σε εναν ερημο δρομο και απολαμβαναν το τοπιο. Ξαφνικα ο γερος συνειδητοποιησε πως ηταν νεκρος.
Θυμηθηκε την στιγμη που πεθανε και θυμηθηκε πως ο σκυλος του που περπατουσε διπλα του, ειχε πεθανει χρονια πριν απο αυτον.
Καθως περπατουσαν εφτασαν σε εναν λοφο και ειδαν μια λευκη μαρμαρινη πυλη. Η πυλη οδηγουσε σε εναν δρομο που εμοιαζε στρωμενος απο χρυσο. Στο τελος του δρομου, στην κορφη του λοφου βρηκαν μια τεραστια, λαμπερη, λευκη,μαρμαρινη πορτα.
Εξω απο την πορτα στεκοταν ενας αντρας.
-“Συγγνωμη κυριε, που βρισκομαστε;”, ρωτησε ο γερος.
-“Στον Παραδεισο!”, του απαντησε ο αντρας.
-“Μηπως μπορω να εχω λιγο νερο;”
-“Ναι, φυσικα! Περαστε μεσα και θα σας δωσουμε δροσερο νερο”, απαντησε και η βαρια πορτα ξεκινησε να ανοιγει.
-“Μπορει να’ρθει και ο φιλος μου μεσα μαζι μου;”, ρωτησε και εδειξε τον σκυλο του.
-“Οχι, απαγορευεται η εισοδος στα ζωα.”
Ο γερος γυρισε την πλατη στον αντρα και στην πορτα και βρεθηκε να περπατα ξανα στο ερημο δρομο.
Πιο κατω συναντησαν αλλον εναν λοφο. Ενας λασπωμενος δρομος οδηγουσε στην παλια, ξεχαρβαλωμενη, ξυλινη πορτα που οδηγουσε σε μια φαρμα. Η πορτα ηταν ανοιχτη και δεν υπηρχε φραχτης. Ενας αντρας καθοταν με την πλατη σε ενα δεντρο και διαβαζε ενα βιβλιο.
-“Μπορω να εχω λιγο νερο παρακαλω;”, τον ρωτησε ο γερος.
-“Ναι, να εκει υπαρχει μια παλια αντλια. Πηγαινετε να βγαλετε νερο και πιειτε.”
-“Και για τον φιλο μου;” και εδειξε τον σκυλο.
-“Ναι φυσικα, διπλα στην αντλια θα βρειτε ενα μπολ.”
Ο γερος βρηκε την παλια αντλια, εβγαλε νερο, ηπιε, ξεδιψασε και γεμισε και το μπολ του σκυλου του.
Επεστρεψαν στον αντρα που διαβαζε το βιβλιο.
-“Ευχαριστουμε για το νερο. Να σας ρωτησω, πως λεγεται το μερος που βρισκομαστε;”
-“Είμαστε στον παράδεισο.”
-“Τωρα μπερδευτηκα” ειπε ο γερος, “λιγο πιο κατω συναντησαμε ενα αλλο μερος και μας ειπαν κι εκει πως ειναι ο Παραδεισος.”
-“Α, θα εννοειτε το μερος με τον χρυσο δρομο και την μαρμαρινη πορτα. Οχι κυριε, εκει ειναι η Κολαση.”
-“Και δεν σας πειραζει που χρησιμοποιουν το ιδιο ονομα μας εσας;”
-“Οχι, ειμαστε απλα ευχαριστημενοι που ξεσκαρταρουν οσους ειναι ικανοι να αφησουν απ’εξω τον σκυλο τους.”

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ